ไม่น่าเชื่อว่าปี 2008 จะผ่านไปเร็วมาก เร็วจนเรายังจำเหตุทั้งหมดขอปีนี้ได้ แทบจะไม่ได้ทำอะไรเลยสำหรับปีนี้ แต่ก็เป็นปีหนึ่งที่ได้รับประสบการณ์อะไรหลายอย่าง และจะกลายเป็นประสบการณ์ที่ดี ปีนี้ไม่มีโอกาสกลับไปอยู่ร่วมกับครอบครัวอีกตามเคย ครอบครัวเราออกจากมวกเหล็กมาตั้งแต่วันที่ 19 ธันวาคม เพื่อจะไปเลี้ยงส่ง ศาสนาจารย์ประจำโบสถ์ที่จะกลับไปบ้านของเขาที่เมกา...และก็อยู่ที่ รพ. มิชชั่นตั้งหลาย สิงอยู่ที่บ้าน เพื่อนสนิท ที่ รพ. อยู่นานหลายวัน จนเกิดเรื่องจนได้ แฮ่ะ... เด็ก ๆ เมื่ออยู่ร่วมกันสนุกสนาน เล่นกันเพลินไปหน่อย จนทำให้รบกวน เพือนที่อยู่ห้องด้านล่าง แต่ก็ไม่เป็นไรนะ...และยังได้มีโอกาสได้ไปช่วยจัดงานคริสต์มาสช่วย อ.ฉะลิ้ม
ที่บางกอกน้อยด้วย สงสารเหมือนกัน ไม่มีใครช่วยเลย ก็จัดกันไปตามมีตามเกิด ศาสนาจารย์ เป็นผู้นำอาหารที่ช่วยมื้อกลางวัน จัดกิจกรรม เล่นเกมส์ อะไรกันพอหอมปากหอมคอ เด็ก ๆ ก็แยกย้ายกันกลับบ้าน... กลับมามวกเหล็กอีกที ก็วันที่ 30 ธค. ล่ะ.... นอนที่บ้านได้คืนเดียว เอง เพื่อนก็โทรมาชวนไปกินเลี้ยงปีใหม่ที่บ้านเขาอีก ตอนแรก กะว่าจะไม่ไป เพราะเหนือย อยากจะพักผ่อน นอนอยู่ที่บ้าน ส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่ สบาย ๆ แต่ก็ใจอ่อน ท้ายที่สุดก็ต้องหอบ เสื้อผ้ากระเป๋า พะรุงพะรัง ออกจากบ้านไปอีก ทั้งที่พึ่งกลับมาจาก ก่ทม. เมื่อวานนี้เอง...
จะไปบ้าน น้องยุ้ย...ต่อ...เห็นบอกว่าคืนนี้จะเลี้ยงปีใหม่ และถือโอกาสเลี้ยงส่ง ศาสนาจารย์ประจำโบสถ์ด้วยเช่นกัน คืนนี้ก็สนุกสนานกันพอสมควร อะไรที่ไม่เคยทำก็ได้ทำ อะไรที่ใครเคยอัดอั้นตันใจ หรือ อึดอัดก็ได้ถูกปลอปล่อย ออกมา เช้าวันที่ 1 มค.52 ออกเดินทางไปกาญจฯ บ้านป้าสมเกียรติ ถือเป้าหมายต่อไป...มาถึง เราประเดิมด้วยการกางเต้นท์ เพื่อจะนอนคืนนี้กัน...อากาศดีมาก ไม่หนาวมาก และก็ไม่ร้อน..
เจ้าของบ้านคือป้าสมเกียรติ ดีใจที่เรามาเยี่ยมกัน จัดเตรียมอาหารต้อนรับอย่างกับโรงแรมห้าดาวเลยทีเดียว...คืนนั้นหลังจากรับประทานมื้อเย็นกันแล้วเด้ก ๆ ก็ได้สนุกสนานรอบกองไฟกัน ก็เป็นประสบการณ์ดี ๆ 
สำหรับเด็ก ๆ อีกครั้งหนึ่งที่พวกเขาจะได้สนุกสนานและมีความทรงจำที่ดี สำหรับเก่า และต้อนรับปีใหม่ ขอบคุณป้าสมเกียรติ ลุงมนตรี ที่ทำบ้านไว้อย่างหรู...ทำให้เด็ก ๆ ได้สนุกสนานกัน