กิจกรรมที่ศูนย์ภาษากับกลุ่มนักศึกษาจีน

ขอบคุณนักศึกษาจีนที่มาร้องเพลงพิเศษและจัดรายการสำหรับเราในวันเสารที่ 7 พ.ย. ที่ผ่านมา มีผู้ปกครองมาชมรายการในระหว่างที่แสดง และได้รับเงินบริจาคสำหรับพัฒนาศูนย์ภาษาอีกจำนวนหนึ่งนับเป็นพระพรอย่างยิ่ง เสร็จงานมีการรัปบระทานอาหารร่วมกันทุกคนได้อิ่มและได้พรกันถ้วนหน้า ขอบคุณผู้ปกครองของนักเรียนที่ได้นำอาหารมารับประทานร่วมกัน วันนั้นคับคั้งไปด้วยอาหารนานาชนิด อิ่มอร่อยจริง ๆ หวังว่าครั้งต่อไปคงจะได้มาร่วมรายการกับเราอีกนะ
...ปีเก่ากำลังจะผ่านไปเวลาช่างผ่านไปเร็วเหลือเกินทำอะไรแทบไม่ทัน อีกไม่กี่วันก็จะสิ้นปีเก่า ปีใหม่ก็จะมาถึง ในช่วงนี้เราก็อยู่ในช่วงสอบปลายภาค ระหว่างปิดเทอมจะไปไหนดียังไม่ได้วางแผนเลย...

วันนี้เมื่อปีที่แล้ว...

ช่วงนี้เมื่อปีแล้วก็เป็นช่วงที่ดอกทานตะวันจะบานสะพรั่งสวยงามมาก แต่อาจจะเป็นเพราะปีนี้ฝนหยุดช้าหน่อยก็เลยเห็นดอกทานตะวันบานช้าหน่อยที่มวกเหล็ก แต่คิดว่าภายในอาทิตย์นี้ หรืออาทิตย์หน้า ก็คงจะเห็นสีเหลืองเต็มระหว่างสองข้างทางมวกเหล็ก เป็นความสวยงามของธรรมชาติที่จะได้ดูเพียงปีละครั้งเท่านั้น และก็เป็นช่วงที่เพื่อน ๆ จะชอบมาเที่ยวและได้เจอกับเพื่อน ๆ ด้วย..ดีจัง อยากจะได้ดาวเรื่องบานแบบนี้ตลอดจะได้ไม่เหงา...
ช่วงที่มีความสุขของชีวิตเราก็ควรจะจดจำไว้ ทำไมเหรอ ก็เพื่อไว้ชดเชยและเป็นกำลังอย่างดีในช่วงที่ชีวิต ท้อแท้ ถดถอย หมดกำลังใจจะได้เอาไว้ใช้เป็นยาวิเศษ อย่างดีที่จะช่วยพยุงชีวิต ให้ดำเนินต่อไป และคงอยู่ได้อย่างมั่นคง...

ฝนคงจะหายไปแล้วจริง ๆ ...

บรรยากาศที่มวกเหล็กวันนี้หนาวกว่าเมื่อวานอีก ห่มผ้าแล้วก็ยังไม่ค่อยจะอุ่น อากาศแบบนี้เราชอบมากเพราะไม่ต้องมีเหงื่อออกเยอะ กลางคืนไปเล่นกีฬา ออกกำลังกายแต่พอมาจับมือตัวเอง เย็นเฉียบเหมือนพึ่งออกจากตู้เย็น อากาศเริ่มหนาวจริง ๆ ไม่ใช่แค่เย็นนะ แต่มันถึงขึ้นหนาวเลยล่ะ..........

เข้าหนาวแล้วแต่ฝนยังไม่ยอมหยุด...

ปีนี้รู้สึกว่าฝนจะตกเป็นระยะเวลายาวนานกว่าปีกลาย เพราะว่าเวลาเดียวกันนี้เมื่อปีที่แล้ว อากาศจะเริ่มหนาวมากแล้ว และบรรยากาศจะดีมากที่มวกเหล็ก แต่ปีนี้จนป่านนี้ฝนยังมีอยู่เลย...ไม่แน่อาทิตย์นี้อาจจะทิ้งทวนแล้วก็เป็นได้
อาทิตย์ที่ผ่านมาไปบ้องตี้มา ร่วมกับพนักงานที่ศูนย์ส่งเสริมสุขภาพมิชชั่น...ไปนำรายการให้เขา และไปจัดรายการที่โบสถ์ที่นั่นด้วยสนุกดี รู้สึกสบายใจที่ได้ทำอะไรช่วยคน...

10 Oct 09 at 11.31pm...

ไม่ได้บันทึกเรื่องราวบนนี้นานแล้วเพราะว่าเครื่องโน๊ตบุ๊คมันเปิดเข้าใช้งานระบบบลอคไม่ได้ก็เลยไม่ได้เข้ามาบันทึกอะไรเลย แต่วันนี้คงต้องบันทึก เพราะว่าวันนี้เป็นอีกวันหนึ่งที่เราได้รับข่าวร้ายที่สุดอีกครั้งหนึ่งในชีวิต ข่าวนั้นก็คือ "ผู้อำนวยการที่เราเคยร่วมงานด้วยเสียชีวิตเมื่อเวลาสี่ทุ่มวันนี้" เราได้ฟังแล้วก็ใจหายนึกสงสารท่านอย่างบอกไม่ถูก เพราะทราบข่าวมาว่าท่านได้วางแผนจะกลับประเทศภายในไม่กี่วันนี้ แต่ก็ด่วนมาเสียก่อน...ชีวิตของเราแต่ละคนก็มีเพียงแค่นี้ เมื่อหมดลมหายใจแล้วก็เหลือเพียงสิ่งที่ได้ทำไว้ตอนยังมีลมหายใจอยู่ เหลือไว้ให้คนข้างหลังได้สรรเสริญ ขอให้ท่านพักผ่อนอย่างสงบในองค์พระผู้เป็นเจ้า

September is coming

John 11
The Death of Lazarus

• A man name Lazarus who live in Bathany sick
• His two sisters are Martha and Mary
• Mary was the one who pured perfume on Jesus’ feet
• Sisters sent Jesus messages about the sickness of Lazarus
• When Jusus heard and said the final result of Lazarus’s sickness is not death
• This event happened to bring glory to God and the Son will receive this glory
• Jesus loved them
• Jesus decided to go back to Judea to visit them with His disciples
• The disciples don’t want to go back especially Thomas because they scared people there will stoned them
• Jesus asid about walking in the day time and night time, who walk in day time with light will not get stumbling
• Jesus knew Lazarus would fall to dead
• Jesus said death is like a sleep
• Lazarus had been buried 4 days before Jesus arrived
• Bethany was less than 3 kilometers from Jerusalem
• There were companies from Judean come for Lazarus’s death to comfert Martha and Mary
• Martha went out to see Jesus when she knew Jesus was coming

ชั้นเรียนดนตรี ที่ศูนย์ภาษามวกเหล็ก...

...ทั้งที่เราไม่มีความสามารถ หรือตะลันต์ ทางด้านดนตรีมากนัก แต่ก็พอมีอยู่บ้าง เลยอยากจะนำตะลันต์อันนี้มาแบ่งปันให้กับชุมชน โดยเฉพาะเด็ก ๆ และเยาวชน เพราะจะเป็นการดีที่เด็ก ๆ เหล่านี้จะมารวมกันฝึกซ้อมดนตรีแทนการไปนั่งจดจ่อกับตู้เกมส์คอมพิวเตอร์ หรือร้านเกมส์ต่าง ๆ ขอพระเจ้าได้ทรงนำและได้เพิ่มเติมสิ่งที่ยังขาดอยู่ เพื่อจะเป็นประโยชน์ในการสอน และขอให้การนี้ที่ได้เกิดขึ้น เป็นที่ถวายเกียรติแด่พระนามของพระองค์ด้วย

กิจกรรมที่ศูนย์ภาษา กับกลุ่ม นศ. จาก ม.วอลลา วอลลา อเมริกา

...ระหว่างวันที่ 27 กค. ถึง 11 สค. 52 นักเรียนที่ศูนย์ภาษาต่างเฝ้ารอการมาช่วยนำกิจกรรมของนักศึกษาจากมหาวิทยาลัยวอลลา วอลลา สหรัฐอเมริกา นักเรียนทุกคนสนุกสนานกับการละเล่น การร้องเพลง การสอนภาษาอังกฤษ และการเล่าเรื่องทั้งจากประสบการณ์จริง และจากพระคัมภีร์บ้าง ขอบคุณนักศึกษาทุกท่าน ที่ได้แบ่งเวลามาช่วยเราที่ศูนย์

สนุกกับเด็ก ๆ สาขาบ้านอ่างหิน และค่ายนวภพ

...ภารกิจใหม่ที่ไม่น่าเบื่อทุกเสาร์ของเราอีกอย่างหนึ่งก็คือไปช่วยสอนสาขาโรงเรียนวันสะบาโตที่บ้านอ่างหิน บ้าน อ.ดร.บุญรัตน์ เพราะที่นั้นอ.ได้ทำศาลาสำหรับสอนโรงเรียนวันสะบาโตไว้แล้ว เด็ก ๆ รู้สึกสนุกสนานกันมาก เรามีของอะไรเล็ก ๆ น้อย ๆ ก็เก็บไปเป็นของรางว้ลให้เด็กที่สามารถท่องข้อควรจำได้ บางสะบาโต ถ้าป้าวิ มาก็จะเอาขนมมาเลี้ยงเด็ก ๆ ด้วย เด็ก ๆ มีความสุขมาก บางครั้งในวันเสาร์เราอยากจะพักผ่อนช่วงบ่ายบ้าง แต่พอนึกถึงเด็ก ๆ ที่กำลังรอคอยอยู่ก็ยากที่จะปฏิเสธในการไปสอนพวกเค้า เพราะเด็ก ๆ อาจจะรอมาอาทิตย์หนึ่ง กว่าจะได้พบกัน และพบกับพวกเรา ได้ฟังเรื่องราวจากพระคัมภีร์ และได้ท่องข้อควรจำ ได้ของรางวัลเล็ก ๆ น้อย ๆ
...เสาร์หนึ่งได้พาเด็กไปเที่ยวค่ายนวภพ เพราะเด็ก ๆ เรียกร้องอยากจะไปกันมาก และก็ขอร้องมาหลายครั้งแล้ว เราก็เลยพาเด็ก ๆ แวะที่ค่ายนวภพ หลังจากเสร็จจากสาขา เด็ก ๆ สนุกสนานกันมาก ดูแล้วก็นึกถึงตอนเราเป็นเด็กไม่ได้ ไม่น่าแปลกเลยที่พระเยซูทรงรักเด็ก ๆ และมีเรื่องตัวอย่างเกี่ยวกับเด็ก ๆ ไว้เตือนสอนผู้ใหญ่อย่างเรา ๆ ด้วยก็หลายเรื่องแนะ ดังเช่น พระเยซูกล่าวว่า แผ่นดินสวรรค์เป็นของคนเช่นเด็ก ๆ ถ้าไม่มีจิตใจเหมือนเด็ก ๆ จะเข้าในแผ่นดินสวรรค์ยาก...

อยากจะขอบคุณพระเจ้าที่ทรงพิทักษ์รักษาให้พ้นอันตรายอีกครั้ง

...ขณะที่ขับรถกลับจากกรุงเทพฯ เมื่อวันอังคารที่ 28 กค. 52 ช่วงบ่าย เราต้องรีบกลับมาเพื่อจะมาช่วยงานสอนที่ศูนย์ภาษามวกเหล็ก เพราะมีกลุ่มนักศึกษาที่มาจาก มหาวิทยาลัย วอลลา วอลลา มาช่วยด้วยและเราก็จะต้องเป็นผู้แปล และผู้ประสานงานต่าง ๆ ระหว่างทางเลยวังน้อยมาหน่อย ปรากฏว่าฝนตกอย่างหนัก... แทบจะมองทางไม่เห็น แต่รถเราก็ยังวิ่งได้อยู่ถึงแม้จะเก่า... ด้วยความรีบกลับ เราก็ขับรถในเลนขวาและก็ขับเร็วพอสมควร ขณะมาถึงใกล้แถบโรงงาน ขณะที่เรากำลังจะแซงรถบัส รับส่งคนงานอยู่นั้น ทันใดนั้นเอง รถเราก็เหมือนกับตกลงไปในแอ่งน้ำ สังเกตว่าน้ำจะพุ้งกระจายมาเต็มหน้ารถจนเรามองอะไรไม่เห็นเลย และขณะนั้นเอง เราก็รู้สึกว่าช่วงหลังของรถสะบัดเหมือนกับว่ามันกำลังจะลอยเหนือพื้นขึ้นไป สักครู่เราก็ได้ยินเหมือนเสียงอะไรกระทบกัน ถึง 3 ครั้ง เราไม่แน่ใจว่าเป็นเสียงอะไร แต่เราก็ยังมีสติดีอยู่ ไม่ได้เหยีบบเบรคเพียงแต่ชะลอ ความเร็วลง แล้วก็รู้ว่ารถเราสะบัดไปกระแทกกับรถรับส่งคนงาน เมื่อลดความเร็วได้แล้วก็จอดข้างทางดู รถก็ไม่ได้เป็นอะไรมาก และรถบัสคันนั้นก็มาจอดดูรถเราเหมือนกัน มาถามว่ามีใครเป็นอะไรไหม เราบอกว่าไม่มีอะไร... ขอบคุณพระเจ้าที่ได้ทรงอุ้มรถเราไว้...เรานึกในใจว่าสภาพการกระทบกันแบบนี้มันจะต้องพลิกคว่ำแน่นอน แต่พระเจ้าจะช่วยผู้รับใช้ของพระองค์ดังคำสัญญาของพระองค์ ขอบคุณพระองค์จริง ๆ ที่ได้มารู้จักกับพระองค์ผู้เป็นพระเจ้าเหนือพระทั้งปวง

Essay is submitted...

และแล้วเรียงความที่คิดว่ายาก และลำบากใจก็เสร็จจนได้ ไม่น่าจะมีอะไรที่เป็นปัญหาสำหรับชีวิต ถ้าเราไม่คิดว่ามันคือปัญหา และค่อย ๆ มองปัญหาด้วยการวิเคราะห์ และขอสติปัญญาจากองค์พระผู้เป็นเจ้าให้เปิดทางให้เห็นหนทางในการพิชิตปัญหาต่าง ๆ ดังที่พระเจ้าได้ทรงสัญญไว้ใน อิสยาห์ 43.2-3 ว่า "อย่ากลัวเลย เพราะเราได้ไถ่เจ้าแล้ว เราได้เรียกเจ้าตามชื่อ เจ้าเป็นของเรา เมื่อเจ้าลุยข้ามน้ำ เราจะอยู่กับเจ้า เมื่อข้ามแม่น้ำ น้ำจะไม่ท่วมเจ้า เมื่อเจ้าลุยไฟ เจ้าจะไม่ไหม้ และเปลวเพลิงจะไม่เผาผลาญเจ้า เพราะเราเป็นพระยะโฮวาห์พระเจ้าของเจ้า" พระเจ้าไม่ได้บอกว่าเราจะเดินในทางที่โรยด้วยกลีบกุหลาบ แต่พระองค์บอกว่า เราอาจจะต้องเดินลุยน้ำ ลุยไฟบ้าง แต่พระองค์ทรงให้กำลังใจว่า เมื่อเราประสบเหตุการณ์ที่ยุ่งยากแบบนั้นพระองค์จะอยู่เคียงข้าง และไม่ให้เราได้รับอันตราย...

เรียน...ซัมเมอร์...

เด็ก ๆ ปิดเทอมกันแล้ว แต่เราต้องเรียนซัมเมอร์ต่อ...เลยไม่ได้ไปไหนเลย จบไปอีกวิชาแล้วละ เหลืออีกสองวิชาสำหรับซัมเมอร์ สนุกดีเหมือนกันการเรียน ไม่เครียดอะไรมาก ทุกอย่างเหมือนกับการพักผ่อน เรายอมให้พระเจ้านำเราอย่าง คอยเงียบฟังเสียงพระองค์ว่าจะนำไปทางไหน และให้ทำอะไร แล้วเราคงจะได้ยินเสียงนั้น ไม่ว่าจะผ่านมาทางไหนก็ตาม เริ่มเดือนใหม่มาแล้วเกือบจะครึ่งเดือนแล้วสินะ เวลาช่างรวดเร็วเสียนี่กระไร...