2008-01-15

อะไร ๆ เกี่ยวกับ "ครูอาสารุ่นพิเศษ 11-13 มค. 51"

เย็นวันที่ 10 มค. 50 เรารีบเดินทางไปหมอชิตเพื่อจะเดินทางต่อไปที่เชียงรายเพื่อร่วมโครงการ "ครูอาสารุ่นพิเศษ 11-13 มค. 51" ที่ "มูลนิธิกระจกเงา" เห็นบอกว่าเค้าจัดทุกปี รูปแบบจะเป็นการจัดงานวันเด็กให้กับเด็กที่อยู่ในแถบหุบเขาแถวนั้นซึ่งมีระยะการเดินทางตั้งแต่ ไม่กี่ กม.ถึง หลายสิบ กม. จากหมู่บ้านถึง ที่ตั้งมูลนิธิกระจกเงา ครั้งนี้มีนักศึกษาพยาบาลที่อาสาเป็นหน่วยกล้าตายไปด้วย 2 คน(ก้อย,ทับทิม) แล้วเราก็เริ่มออกเดินทางด้วยบริการ"สมบัติทัวร์" เที่ยวเวลา 19.50 น. เรานั่งรถไฟฟ้า แล้วต่อด้วย มอ'ไซค์ เกือบไม่ทันแน่ะ...และแล้วเราก็มาถึงสถานีขนส่งเชียงรายจนได้ เจอเพื่อนร่วมเดินทางคนแรก (คิดเดาเอาเอง เลยให้ทิมถามดูใช่จริง ๆ ด้วยเพราะดูการหอบข้าวของเหมือนกับคนบ้าเลย(โยโย่) บ้าทำความดีน่ะ... แล้วเราก็พากันไปรอที่บ้างป้อม สห. ตามที่ได้รับการบอกกล่าวไว้ สาย ๆ ครูจะเด็ดก็มารับให้ขึ้นรถสองแถวเพื่อเข้ามูลนิธิ พอมาถึงครูจะเด็ดก็ให้รวมกันที่ห้องประชุมเพื่อแนะนำมูลนิธิและโครงการต่าง ๆ ของมูลนิธิ เสร็จพาไปดูสถานที่พัก แล้วก็เริ่มจัดสถานที่สำหรับงานวันเด็กพรุ่งนี้...เสร็จแล้วก็มื้อเที่ยงด้วย...ข้าวซอยน้ำเงี้ยว...อร่อยมากตามแบบฉบับชาวเหนือ... เสร็จแล้วก็พากันจัดเตรียมของขวัญต่อจนถึงดึกเลยล่ะของขวัญเยอะจริง ๆ จนดึกได้เวลาพักผ่อนซะที แต่ก็มีบางคนแอบไปทำกองไฟเพื่อป้องย่าง(นรินทร์) เราก็ไปนั่งร่วมก๊วนนะเค้าด้วยอ่ะ...เช้าตรู่วันเสาร์ซึ่งเป็นวันเด็กพิธีเตรียมการสำหรับเด็ก และการมอบของขวัญได้เปิดขึ้นด้วยความชุลมุนวุ่นวายน่าดู กองทัพเด็กที่จะมารับของขวัญรออยู่ด้านหน้าประตูทางเข้าเป็นพัน ๆ คน

2008-01-08

สวัสดีปีใหม่ 2551 กับข่าวดีและข่าวร้าย(รึเปล่าก็ไม่รู้)


สวัสดีปีใหม่ 2551 กับตัวเอง หลังจากกลับมาจากกาญจนบุรี แล้วเมื่อวันที่ 1 มค. มีโอกาสพัก 2 วันแล้วเราก็ได้ไปบ้านภรรยาต่อเย็นวันที่ 3 มค. อากาศที่ปากชมหนาวมากตอนเช้าวันที่ 4 มค. แต่วันต่อมาก็ไม่ค่อยหนาวเท่าไร แต่จะมีก็หมอกตอนเช้าหนามาก อยู่ที่ปากชมจนถึงวันที่ 7 มค. เย็นวันนี้วางแผนว่าจะกลับกรุงเทพฯ ลูก ๆ ขาดเรียนไป 1 วันแล้ว บ่ายได้รับโทร จากคุณนก บอกให้ไปทำงานด้วยอีก จะว่าเป็นข่าวดี หรือเป็นคำตอบของพระเจ้าหรือเปล่าเราก็ไม่รู้นะ ทั้งที่เราก็ลาออกจากงานที่นั่นมาแล้ว กะว่าจะอยู่สบาย ๆ สักพักจนถึงลูกเปิดเรียน แล้วค่อยคิดหางานใหม่ ไม่น่าเชื่อว่าคำอธิษฐานมาตรงเวลาพอดี วันที่ 7 มค. เป็นวันแรกที่ลูกเปิดเรียน และเราก็ได้รับโทร. ให้กลับไปทำงานที่เดิมอีก... จะไม่ให้เราอดคิดได้อย่างไรว่าเป็นเสียงเรียกของพระเจ้า...อาจจะเป็นข่าวดีสำหรับเรา...ก็ได้นะสำหรับการต้อนรับปีใหม่...

แต่ก็ยังไม่ข่าวที่ไม่ค่อยดีเท่าไรที่ทำให้เราไม่สบายใจตามมา ซึ่งเราก็ได้รับโทร.ในบ่ายวันที่แปดหลังจากกลับมาถึง กทม.แล้ว...เรื่องอะไรเหรอ??? ไม่รู้ว่าจะเขียนที่นี่ได้หรือเปล่า...เอาไว้ค่อยมาเขียนหลังจากเรื่องมันจบก่อนดีกว่า... นึกอะไรได้แค่นี้แหละวันนี้พอก่อน

2007-12-26

ฉันจะทำอะไรดีในช่วงพักร้อนยาว ๆ

หลังจากที่ฉันตัดสินใจที่จะพักร้อนยาวในช่วงที่ลูก ๆ ปิดช่วงคริสตมาสและปีใหม่นี้ มีหลายสิ่งที่อยากจะทำเพื่อลูก ๆ ได้สนุกสนานกันอย่างเต็มที่เพราะโอกาสแบบนี้ไม่ใช่จะมีได้ง่าย ๆ หรือไม่ก็อาจจะพูดได้เลยว่าอาจจะไม่มีเลยในชีวิตก็ได้เพราะหน้าที่การงาน และเวลาต่าง ๆ บังคับให้เราไม่สามารถทำในส่งที่เราต้องการได้ นั่นแหละถึงทำให้ฉันดีใจมากที่ได้มีโอกาสนี้ในชีวิตกับลูก ๆ
o คืนวันที่ 4 ธันวาคม 50 เรามีโอกาสได้ไปตั้งเต็นท์นอนที่บ้าน อ.บุญรัตน์ ที่มวกเหล็ก คืนนั้นเป็นคืนที่เราได้ชมดวงดาวต่าง ๆ เต็มฟากฟ้า... รู้สึกโล่ง สบาย...
o เช้าวันที่ 5 ธันวาคม เราทำอาหารกินกันทั้งวัน...เนื้อย่าง กินกันจนแบบว่า...สามล้อถูกหวย...สนุกดีกับช่วงเวลาที่ได้อยู่กับลูก ๆ ครอบครัว กับเพื่อน ๆ และธรรมชาติ บ่าย ๆ เรากลับมาถึงบ้าน...ปลอดภัย ขอบคุณพระเจ้า
o เช้ามืดวันอาทิตย์ที่ 9 ธันวาคม เราเดินทางไปพักผ่อนที่เพชรบุรี หาดเจ้าสำราญ เราไปกันเป็นทีมเลยทีนี้ พร้อมกับนักศึกษาพยาบาลอีก 7-8 คน...งานนี้กิน ๆ สนุก พักผ่อน...เที่ยว ไม่น่าเชื่อไปเจอ น้องแอร์ที่นั่นด้วย เค้าไปเที่ยวกับเพื่อน ๆ เค้าเหมือนกัน โลกนี้ช่างกลมจริง ๆ

2007-11-16

ความสุขกับวันศุกร์...

วันศุกร์มาเยือนทีไรทำให้เรารู้สึกเหมือนกับว่าความทุกข์ต่าง ๆ ได้ถูกยกออกไปจากสมอง ทุกอย่างได้เริ่มสดใส ยิ่งเวลาคล้อยเย็นยิ่งทำให้เรารู้ว่าจะได้เวลาพักผ่อน ช่างเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขเสียนี่กระไร นี่เองคือสิ่งที่ดีที่สุดที่พระเจ้าได้ประทานให้กับมนุษย์ทุกคนเพื่อให้รู้ว่าพระองค์คือพระเจ้าองค์ที่ไม่มีใครที่จะปฏิเสธได้...หรือคุณคิดว่าอย่างไร...

ความสุขกับวันศุกร์

ชีวิตที่เหลืออยู่ของฉัน

วันนี้ทำให้รู้ว่าชีวิตที่เหลืออยู่นั้นไม่ใช่สำหรับเราคนเดียว และก็ไม่ใชสำหรับใครบางคนที่เรารักเท่านั้น แต่มันเหลืออยู่เพื่อที่จะเป็นประโยชน์กับทุกคนที่ต้องการสิ่งที่ขาดหายไป หากเราสามารถเติมเต็มให้กับสิ่งที่ขาดหายไปของเขาได้ เขาเหล่านั้นจะก็มีความสุขใจ เราเองก็จะเต็มเปี่ยมไปด้วยปิติ "บุคคลผู้ใดมีใจเมตตากรุณา ผู้นั้นก็เป็นสุขเพราะพระบิดาจะทรงเรียกเขาว่าเป็นบุตร" เมื่อเราไม่คิดถึงตัวเองมากเกินไป มันจะทำให้ตัวเราเองมีค่ายิ่งกว่าสิ่งใด...

จบการบันทึกสำหรับอะไรบางอย่างที่คิดได้สำหรับวันนี้

26 ธค.50 วันนี้พาลูก ๆ ไปรับของที่พญาไท ที่จะเอาไปบริจาคบ้าน อ.พะดา ในวันช่วงวันที่ 28-30 ธค. นี้ เอาใส่รถแท็กซี่ เกือบไปหมด ไปรับของจากพี่ติ๋ม เอาไปส่งที่บ้าน อ.พะดา เสร็จแล้วก็พาลูกออกมารอรถตั้งนาน แสนนาน ว่าจะกลับบ้าน เลยแวะที่ สยาม กิน แมค..เสร็จแล้วก็ขึ้นรถไฟฟ้า กลับบ้าน...

2007-10-21

บางครั้งการอยู่เฉย ๆ ไม่คิดอะไรมากก็ทำให้เราอยู่รอดได้

ฉันได้เรียนรู้ว่าการทำอะไรจริงจังและทุ่มเทเพื่อองค์กรอย่างมากนั้นไม่ได้ช่วยทำให้ฉันมีค่าอะไรมากมายมันก็แค่สิ่งที่เสมอตัวกับขาดทุน มันทำให้รู้ว่าบางครั้งเราก็จะต้องอยู่เฉย ๆ บ้าง ไม่ต้องจริงจังอะไรมากมายกับอะไร เพราะสิ่งนี้มันจะทำให้เราอยู่รอด และอยู่ได้อย่างดี ถึงแม้จะต้องใส่หน้ากาเพื่ออยู่ก็ตาม แต่คงไม่ใช่ฉันแน่ แต่ฉันก็จะพยายามอยู่ให้ได้ต่อไป...ฮ่า....
------------------------------------------------------------------------------------
คุณค่าของเพรช อยู่ที่คนที่มองเห็นคุณค่าต่างหาก อย่าพึงท้อใจ ในการทำความดี คุณมีพ่ออยู่บนสวรรค์ที่มองเห็นคุณค่าของคุณ สิ่งที่ทำตอนนี้อาจจะไม่เห็นผลในตอนนี้ แต่อาจจะเกิดผลในอีกวันก็..สู้..สู้

Maew (rassameea@gmail.com)
Wed 10/17/07 8:05 PM

ไม่มีอะไรได้มาโดยไม่ต้องเสียอะไรนอกจาก...

ขณะที่พระเยซูอธิษฐานเสร็จแล้วที่สวนเกธเสมาเน แล้วก็มีทหารมาเพื่อจะมาจับคนที่ชื่อเยซู และก็มาถามพระองค์บอกว่าคนที่ชื่อเยซูอยู่ไหน พระองค์ตอบว่า เป็นพระองค์เอง ตอบตั้งหลายรอบ แล้วทหารก็จับพระองค์ คนที่พาทหารมาจับพระองค์ก็คือ สาวก ของพระองค์นั่นเอง ขณะนั้น เปโตร ปกป้องพระองค์ด้วยการ ชักดาบของตัวเองมาเพื่อจะต่อสู้และได้ฟันหูทหารคนหนึ่งขาด... พระเยซูทรงห้ามไว้..และบอกว่า "เราจะไม่ดื่มถ้วย ซึ่งพระบิดาของเราประทานแก่เราหรือ" ยอห์น 18:11 พระเยซูเองก็ต้องสูญเสีย แม้แต่ชีวิตของพระองค์เอง เพื่อจะได้มาซึ่งสิ่งที่พระองค์ทรงรัก คือ มนุษย์ และเราก็ได้มาซึ่งชีวิตนิรันดร์ ที่พระองค์เตรียมไว้ให้ ดังนั้น เราในฐานะ มนุษย์ การที่เราจะได้อะไรบางอย่างมา และต้องสูญเสียอะไรบางอย่างไป ก็คงไม่แปลกอะไร จงเข้าใจว่ามีผู้ที่ทุกข์มากกว่าเรา
----------------------------------------------------------------------------------
สรุปคือ เราเองที่ได้ชีวิตนิรันดร์ โดยที่เราไม่ได้เสียอะไร นี่คือคำตอบใช่หรือเปล่า.. บางครั้ง เราต้องยอมที่เสียเสื้อผ้าตัวเก่า เพื่อจะได้ตัวใหม่มา แต่ไม่ได้หมายถึงต้องเสียภรรยาเก่า เพื่อได้ภรรยาใหม่ น๊ะ

Maew
rassameea@gmail.com
Wed 10/17/07 7:53 PM

2007-10-17

ขอบคุณพ่อบนสวรรค์ ที่แสนดีตลอดกาลของฉัน

ฉันรู้สึกขอบคุณพระเจ้าเป็นอย่างมาก ที่ทำให้ฉันได้รู้จักกับธุรกิจหนึ่งที่ฉันไม่เคยทำมาก่อนแต่กลับเป็นธุรกิจที่ทำให้ฉันพอที่จะมีรายได้มาชดเชยกับกับค่าใช้จ่ายในครอบครัวที่มันหวิด ๆ ขาด ๆ อยู่ทุกเดือน ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันจะเป็นรายได้ที่ถาวรหรือไม่แต่ก็ต้องเสี่ยงดู ฉันได้แต่นึกขอบคุณพระเจ้าที่ทรงเลี้ยงดูครอบครัวเรา พระพรของพระองค์มาหลายรูปแบบเกินกว่าที่เราจะเข้าใจจริง ๆ ฉันไม่รู้เหมือนกันว่าพระพรอันนี้จะอยู่กับเรานานเท่าไร แต่ฉันเชื่อเสมอว่าพระองค์มีสิ่งที่ดี เกินความเข้าใจของเราจริง ๆ

ขอบคุณพ่อบนสวรรค์

2007-08-20

การจบ เพื่อการเริ่มต้นที่ดีกว่า

บางคนอาจจะกลัวการจบลง กับอะไรหลาย ๆ อย่าง อันหนึ่งก็คือหน้าที่การงาน เมื่อมีการจบสิ้นอาจจะนำมาซึ่งความยากลำบาก การเปลี่ยนแปลงความเป็นอยู่ วิถีชีวิตที่เปลี่ยนไปไม่มีใครรับรองได้ว่าจะดีขึ้น หรือว่าแย่ลงกว่าเดิม
...และแล้วฉันก็ตัดสินใจที่จะลองสัมผัสกับความรู้สึกนั้นดู แต่หากว่าฉันไม่ได้กลัวเหมือนอย่างใคร ๆ เพราะฉันเชื่อเสมอว่าพระเจ้าจะทรงเลี้ยงดูฉัน และครอบครัวของฉัน ฉันได้ตัดสินใจลาออกจากงานทีพึงทำมาได้ 3 เดือนครบพอดี ในวันที่ 31 กรกฎาคม 2550 ฉันบอกกับฝ่ายบริหารที่ได้คุยว่าฉันไม่อยากให้ใครลำบากใจในสถานะภาพของฉัน ให้ฉันไปดีกว่า ก็แค่นั้น ฉันตัดสินใจแล้ว และทุกอย่างก็เหมือนจะสอดคล้องกันไปหมด ฉันเชื่อว่าพระเจ้าต้องเตรียมอะไรให้ฉันทำอย่างแน่นอน...

...อีกวันที่หนึ่งก็ได้เรียกฉันไปสัมภาษณ์ และเซ็นต์สัญญา ซึ่งฉันเองก็ไม่ได้ติดต่อไว้ แต่ฉันได้ส่งประวัติไว้ให้กับบริษัทจัดหางานตั้งนานแล้วจนจำไม่ได้ ประมาณ 5-6 เดือนได้แล้วมั้ง แต่พอฉันลาออกจากที่เดิม งานใหม่ก็เรียกไปเซ็นต์สัญญา นี่สิ ฉันเชื่อว่าพระเจ้าได้จัดเตรียมสิ่งนี้ให้ฉันอีกแล้ว คุณจะเชื่อหรือไม่ก็ตาม เพราะว่าที่ใหม่นั้น ไม่มีตำแหน่งที่ฉันจะทำ แต่เข้าก็สร้างตำแหน่งนี้ขึ้นมาให้ฉันพร้อมกับให้ค่าตอบแทน ที่ถือว่าใช้ได้เลยทีเดียว...ถึงแม้จะเป็นสัญญาแค่ 1 ปี ฉันก็ถือว่าเป็นสิ่งที่ดีที่สุดที่พระเจ้าได้จัดเตรียมให้อยากจะขอบคุณพระเจ้าอีกครั้ง... แล้วฉันจะไม่รักพระองค์ได้อย่างไร เพราะพระองค์ดีต่อฉันมากมายถึงเพียงนี้
20 สค. 50

ข้อมูลระบบ Blog นี้

อีเมล์ของเราคือ rwow2506@yahoo.com นะจ้ะติดต่อได้
สี่หนึ่งศูนย์หนึ่งเก้าแปดฟอร์แอพเวอร์เพื่อทุกคนตลอดไปจ้ะ

เริ่มงานที่ ร.พ. พญาไท

วันที่ 16-17 สค.50 ปฐมนิเทศก์ (พฤ-ศ)
-----------------------------
วันจันทร์ 20 สค.50 ปฐมนิเทศ ครึงวัน
11.00 ถึงเย็น อบรมระบบห้องจ่ายยา SSB

-----------------------------

2007-08-02

ค่ายครอบครัวสัมพันธ์ที่ศิลาทองรีสอร์ท


รอกันมาเป็นเวลานานก็ถึงวันที่เหล่าสมาชิกโบสถ์โรงพยาบาลมิชชั่นจะได้ไปอยู่รวมกัน หรือที่เราเรียกกันว่าค่ายครอบครัว ซะทีครั้งนี้ตกลงได้จัดให้มีขึ้นที่ศิลาทองรีสอร์ท อ.ปากช่อง เป็นสถานที่ของคนรู้จัก ที่ทำงานที่โรงพยาบาลมิชชั่น เราจึงได้ราคาพิเศษ
มีรถออก 2 รอบรอบแรกออกไปประมาณ 2.30 น. ของวันศุกร์ที่ 27 ก.ค. 50 (เห็นบอกว่ามีรถออกรอบนี้ตั้ง 4 คันแน่ะ) ตอนแรกเราก็ตั้งใจจะไปรอบนี้เหมือนกัน แต่มีคนบอกว่ารถเต็มหมดแล้ว เราก็เลยต้องรอไปจนถึงรอบที่ 2 คือ 6.30 น. ตอนเย็นโน่น อุตส่าห์รอมาจนถึง 6.30 น. เย็นแล้ว ปรากฏว่ารถก็ยังออกไม่ได้เพราะว่ายังรอ กลุ่มฟิลิปปินสุ์ อีก 2-3 คนที่ยังมาไม่ถึง กว่าจะออกได้ก็ปาเข้าไป 7.30 น. มืด ทำให้ไปถึงสถานที่เข้าค่ายเกือบเที่ยงคืน....