ยามที่สับสน วุ่นวาย เพียงเราสงบนิ่ง อย่าเคลื่อนไหวไปตามสภาพแวดล้อม เราก็จะมองเห็นอะไรรอบกายเราชัดเจนว่าอะไรเป็นอะไร ขอบคุณทุกคนที่คอยเป็นเพื่อนยามที่เราต้องการความช่วยเหลือ ถึงแม้จะด้วยจุดประสงค์ใดก็แล้วแต่ สำหรับเราแล้วถือว่าเป็นความจริงใจที่เราได้รับทั้งสิ้น... คิดได้แค่นี้จริง ๆ
เห็นใจครอบครับ และลูก ๆ เมีย แม่.... แต่ก็ไม่อยากแสดงอาการอะไรออกไปให้เค้าต้องลำบากใจ ยืนหยัดด้วยความมั่นคง ให้เค้ามั่นใจ... และยิ้มได้....
4 comments:
เมื่อวานชีวิตเราได้พบกับเหตุการณ์ที่ไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าจะเจอกับเรา ๒๖ มีค.๕๐... แต่ก็สับสนอยู่พักหนึ่งเหมือนกัน... ไม่รู้จะทำอะไรดี ทำอะไรถูก จะต้องปรึกษาใคร...สับสนบอกไม่ถูกจริง ๆ ...แต่ก็ได้แต่คิดทบทวน ถามตัวเอง ว่าควรจะทำอย่างไร... ฉันปลงได้... ว่าสิ่งที่ดีที่สุดก็คือ..การให้อภัย... และยอมรับสภาพที่เป็นอยู่... จะได้ไม่ต้องมีใครต้องปอบช้ำมาก...
ใช่แล้ว นั่นคือคำตอบของฉัน... และสิ่งที่ฉันเลือกจากส่วนลึกในใจของฉันเอง... ไม่ได้มีใครมาบงการ ฉันภูมิใจที่ฉันไม่ได้เจ็บปวดอะไรมากมายจนทนไม่ได้...
คิดเหมือนกันว่า ใครคือเพื่อนของเรา... บอกไม่ได้อะกลัวผิดหวัง...เสียความรู้สึก... เก็บความรู้สึก ดีดี ที่เคยเป็นไว้ดีกว่า...
ดีอยู่แล้ว
ไม่น่าเชื่อว่าสิ่งที่เกิดขึ้นกับเราจะทำให้หลายคนหวาดระแวงซึ่งกันและกัน... ทำให้เราไม่สบายใจเป็นอย่างยิ่ง...ไม่น่าเชื่อจริง ๆ จะวุ่นวายได้ถึงเพียงนี้หรือนี่...อะไรกันเนี่ย
วันนี้ได้รับข่าวร้ายว่า ท่านผู้อำนวยการเสียชีวิตแล้วเมื่อสี่ทุ่ม ฟังแล้วก็ตกใจแทบช๊อค เพราะไม่น่าเชื่อว่าท่านะจะอาการหนักถึงเพียงนี้ ใจจริงก็อยากจะไปเยี่ยมท่าน แต่อีกใจก็คิดถึงความเหมาะสมตามสภาพการณ์ เราก็ได้แต่อธิษฐานเผือท่านเท่านั้น ไม่มีใครบงการชีวิตของใครได้นอกจากองค์พระผู้เป็นเจ้าเท่านั้น เราซึ่งอยู่ภายใต้ความบาปก็ต้องเป็นทาสของความบาปอย่างเลือกไม่ได้ แต่ว่าเมื่อพระเจ้าเสด็จมาอีกครั้งนั้นเราทุกคนยังมีความหวังว่าเราจะเป็นอิสระจากความบาป ดังนั้นเราทุกคนจึงควรขอบพระคุณในพระคุณของพระเจ้าที่มีต่อเราทุกคน...ขอให้ท่านได้พักผ่อนอย่างสบายในองค์พระผู้เป็นเจ้า...
Post a Comment