MC บ้านใหม่ของเรา AIMS โรงเรียนใหม่ของลูก

AIMS โรงเรียนใหม่ของเรา
10 สิงหาคม 2551

ไม่รู้ว่าจะเป็นอย่างไรเราได้พาลูกมาสอบที่โรงเรียนใหม่ที่เราได้วางแผน แบบไม่ได้วางไว้ให้มาเรียนคือโรงเรียน AIMS ปีเตอร์สอบผ่านได้เรียนเกรด 5, นิกกี้สอบผ่านเกรด 3 แต่ว่าไม่มีที่ว่างเกรด 3 สำหรับนิกกี้ ถ้าต้องการเรียนก็จะต้องเรียนเกรด 2 รอไปก่อน ส่วนปิงปองสอบ K.3 แล้วติดเรื่องการปรับเนื้อหานิดหน่อยจึงต้องเรียน K2 ไปก่อน แล้วค่อยสอบตอนปลายเดือนธันวาคมสำหรับ K3 อีกครับถ้าปรับเนื้อหาที่เรียนทันกันได้ ก็จะเริ่มเรียน K3 ในเดือนมกราคม ปีหน้าปี 52 ได้เลย พอผลออกมาเป็นแบบนี้เราก็ได้แต่นึกสงสารนิกกี้อยู่ในใจว่าเขาจะต้องเรียนซ้ำชั้นอีก 1 ปี หรือเปล่า เราไม่รู้ว่าผลจะเป็นอย่างไร เราจะอธิษฐานขอต่อพระเจ้าว่าพอจะมีหนทางให้นิกกี้ได้ที่เรียนในชั้น G3 หรือไม่ ถ้าเป็นน้ำำพระทัยเราเชื่อว่าคงจะมีโอกาสได้เรียนในชั้นดังกล่าว ไม่อยากให้นิกกี้ต้องเสียความรู้สึกว่าเขาต้องซ้ำชั้น ทั้งที่ผลการสอบของเขาก็ผ่านหมด คุณครูก็ยืนยันว่าสามารถเีรียนในชั้น G3 ได้...แต่ไม่มีที่นั่งใน G3 เราจะฝากที่สิ่งไว้กับพระเจ้าก็แล้วกัน

เราต้องย้ายมามวกเหล็กแล้วคืนนี้
11 สิงหาคม 2551

หลังจากที่ได้ทราบข่าวจากทางโรงเรียนเรื่องผลการสอบเราก็ได้เตรียมเด็ก ๆ เพื่อจะมาอยู่มวกเหล็กกัน ยังไม่มีบ้านคิดว่าพรุ่งนี้จะไปหาบ้านที่เราสามารถจะรับผิดชอบค่าใช้จ่ายต่อเดือนได้ อันที่จริงก็มีบ้านหลายหลังที่ ซี ได้ติดต่อไว้ให้พรุ่งนี้จะไปดูกัน พี่อมรรัตน์ และพี่แมว ขับรถมาส่ง ออกจากกรุงเทพประมาณ สองทุ่ม พี่นิดก็นั่งรถมากับพวกเราด้วย เรามาถึงมวกเหล็กประมาณ สี่ทุ่มครึ่งเรามาพักบ้านอาจารย์แมก.......
เด็ก ๆ ก็ดูสนุกสนานกันทุกคนแต่เราก็ยังอดนึกสงสารนิกกี้ไม่ได้ ก็ได้แต่ปลอบใจนิกกี้ว่า ให้เรารอไปก่อนถ้าพระเจ้าเปิดทางเราก็คงจะได้ที่นั่งในชึ้น G3 แน่นอน นอนเถอะทุกคนอย่าพึ่งคิดอะไรเลย พ่อมีสิ่งที่ต้องคิดอีกมากมายเราทำในสิ่งที่เราทำได้ก็พอส่วนที่ขาดเหลือคือน้ำพระทัยของพระเจ้า(ถึงแม้ว่าเป็นความคิดงมงายไร้เหตุในความคิดของใครบางคนที่เคยพูดกับเรา...แต่เราก็ยังเชื่อในพระเจ้าว่าพระองค์เตรียมทุกอย่างไว้แล้วส่วนเรื่องการเรียนของเรายังไม่รู้ผลจะเป็นอย่างไรให้เรื่องของลูก ๆ จบก่อน เรื่องของเราจะเริ่มวันที่ 18 สิงหาคม 2551 เก็บไว้ก่อนเพราะพระเจ้าเตรียมแผนการไว้แล้วเราคงฝืนแผนการของพระเจ้าไม่ได้หรอก เพราะสิ่งที่พระองค์ได้เตรียมไว้แล้วนั้นคือสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับทุกคน...

วุ่นวายอยู่กับการหาบ้านพักทั้งวัน
12 สิงหาคม 2551


วันนี้ตื่นก็ไม่เช้าเท่าไร แต่ทุกคนรู้ว่า วันนี้ต้องเหนื่อยเพราะต้องไปหาบ้านพักให้ได้คำตอบวันนี้ พี่อมรรัตน์พาขับรถเข้ามวกเหล็กก็หลายเที่ยว ก็ยังไม่ได้ดังใจ และไม่ถูกใจ ไม่ว่าง จนเย็น ตาดำก็เป็นอีกแรงที่่ช่วยในการหาบ้าน พี่เปี่ยมบุญก็อุตส่าห์ช่วยอีกแรงหนึ่ง ท้ายที่สุดก็เหลือเจ้าสุดท้ายที่ได้จองไว้ตั้งแต่วันแรก เจ้าของก็ใจดีมาก จะซื้อของให้ทุกอย่างใส่บ้านให้ แต่กว่าจะได้ดูก็จนมืดเกือบสามทุ่ม เสร็จแล้วเรากับพี่มร พี่แมว ก็กลับกทม. กัน...ลูก ๆ และกา ก็อาศัยบ้าน อ.แมกไปก่อน สองสามวัน แล้วค่อยว่ากันใหม่...มาถึงบ้านก็เกือบเที่ยงคืนแล้ว...แม่ยังไม่นอน ได้สวัสดีวันแม่อยู่ ดูแม่งัวเงีย ก็เลยไม่ได้พูดอะไรมาก...นึกย้อนหลังไปเมื่อหลายปีก่อน วันนี้คือวันที่แม่ล้ม และขาหัก โดยระยะห่างกัน ทุก สองปี เลยเดินไม่ได้เลย...สงสารจัง

วันนี้ต้องไปช่วยเพื่อนติดตั้งคอมพิวเตอร์ที่สีลม
13 สิงหาคม 2551

ตื่นเช้าหน่อยเพราะวันนี้มีนัดไปติดตั้งคอมพิวเตอร์ให้เพื่อนที่สีลม หลังจากเรียบร้อยที่สีลมแล้วก็ประมาณเที่ยงครึ่ง แล้วต้องรีบไปเรียนที่พันธุ์ทิพย์ต่อ เปลี่ยนอาจารย์สอนใหม่เนื่อหาการเรียนไม่ต่อเนื่องเหมือนไม่ได้อะไรเลยวันนี้เลยกลับมาที่มิชชั่น กินส้มตำป่าวอีกแล้ว...เหอ น้องแพรว ก็ช่างขยันเลี้ยง จริง ๆ กินข้าวกะยุ้ย และยุ้ยมาส่งที่รถไฟฟ้ากลับบ้าน...

วันนี้เคลียงานเอกสารบัญชี
14 สิงหาคม 2551

วันนี้มีงานจองตั๋วยุ่ง ๆ ช่วงเช้า คิดถึงลูก ๆ แล้วไม่รู้ว่าเป็นอย่างไรบ้างวันนี้ก็เป็นที่สองแล้วสินะที่เริ่มเรียนที่โรงเรียนใหม่ ช่วงบ่ายไปสอนกีต้าร์ และก็ซ้อมเพลงคณะโบสถ์โรงพยาบาลจะไปร้องเพลงพิเศษวันพรุ่งนี้ที่โบสถ์เอกมัย งานไว้อาลัย อาจารย์ลิลลี่ สันติมาลาพงษ์ คุยกันบ้านอาจารย์พะดา จนดึกเลย เด็ก ๆ มาคุยด้วย ก้อย และ ทับทิม ได้คุยกับพี่นิด รู้สึกว่าหลายคนมีความรู้สึกที่ดีกับเรา...รู้สึกมีกำลังใจเยอะเลย


วันนี้ต้องตื่นเช้าจะได้ไปหาลูกแล้ว
15 สิงหาคม 2551

กะว่าจะตื่นเช้าแต่ก็สายจนได้ไม่ทันรถเที่ยวแปดโมง ต้องไปเก้าโมงยี่สิบ กว่าจะถึงมวกเหล็กก็สิบเอ็ดโมงเช้าแล้ว แวะไปจ่ายเงินค่าเทอมลูกทั้งสามคน เห่อ หมดไปเยอะเหมือนกัน กระเป๋าเบาไปเลย แต่ก็เพื่อลูก ๆ นะค่อยหาเอาใหม่ ฮ่า... เสร็จแล้วแวะไปดูบ้านบ้านที่จะอยู่กับกาหลง ก็ดีเหมือนกัน ดีกว่าบ้านที่ไปดูวันก่อนเยอะเลย...ทุกอย่างช่างจัดเตรียมไว้พร้อมจริง ๆ ไม่อยากจะเชื่อเลยเรา แล้วอย่างนี้จะขัดขืนความรักของพระเจ้าได้อย่างไร
ได้พบลูก ๆ แล้วหายเหนื่อย ดีใจที่ลูกๆ สนุกกับโรงเรียนใหม่ มันอาจจะเหงา ๆ ในช่วงแรก แต่ก็ขอให้ลูก อดทนนะจ้ะ ไม่นานลูกก็จะได้มีเพื่อนใหม่ พ่อต้องขอโทษที่ไม่ได้แจ้งให้ลูกได้ทราบ และทำใจล่วงหน้า แต่พ่อก็คิดว่าพ่อได้ให้สิ่งที่ดีแล้วกับลูก... ขอให้ลูกตั้งใจเรียนและสนุกกับประสบการณ์ใหม่ ๆ นะจ้ะ สำหรับพ่อแล้ว ณ. ตอนนี้พ่อรู้แล้วว่าอยากจะทำให้ลูก ๆ มีความสุขทุกวันไม่ใช่บางวัน และก็เพื่อน ๆ ทุกคนรอบข้างด้วยเช่นกัน ให้เค้าได้มีความสุขเมื่อได้ใช้เวลาอยู่กับเราเพราะเราไม่รู้ว่าจะรอเวลานั้น หรือ เวลาไหนทำไม สู้ทำเสียเดียวนี้ดีกว่า ทำทุกวัน... หวังว่าลูก ๆ ทุกคนจะเข้าใจพ่อนะ พ่อพยายามให้สิ่งที่ดีที่สุดที่พ่อจะให้ได้กับลูก ดีใจที่ลูก ๆ ทุกคนเข้าใจพ่อ และมีความสุขกันพ่อหายเหนื่อยเลยรู้เป่า... เจ้าตัวเล็ก ยังดูดนิ้วเหมือนเดิม ตะกร้อ ดูโตเป็นผู้ใหญ่ขึ้น..นิกกี้บอกว่าสนุก...ดีใจที่ได้ยินแบบนี้