ประสบการณ์ชีวิตดี ๆ และมีค่า ต่อการสรรสร้างกำลังใจ อยากจะบันทึกไว้ให้ตัวเองได้เก็บไว้อ่านทุกครั้งที่อ่อนล้า หมดแรง เพื่อจะได้สร้างกำลังใจให้ก้าวเดินต่อไป ได้ทุก ๆ วัน
2008-12-13
"ร่วมแดนมัธยม เราเคยอยู่เรียงเคียงคู่...,
...จิตใจอดสูเมื่อเราจำพรากจากไกล เคยรักเคยร่วมสุขสมฤทัย จากไปดวงใจยังฝันละเมอ ได้กิน ได้เล่น ได้เรียน เจอะกันเช้าค่ำ ต้องมาจำพราก จากไกล ดวงใจ อาวรณ์ เพียงหวังไมตรี เปี่ยมล้นคำพร ให้เธอจากจร ไปดี...จำลา จำร้าง จำจร ลาไกล ด้วยจิตห่วงใย ใฝ่ฝัน ขอให้บทเพลงเป็นเครื่องเตือนกัน จากไปยังฝันละเมอ จิตใจของเราหวังเพียงได้พบกันใหม่..., " เสียงเพลง ยังก้องอยู่ในหู เมื่อได้กลับมาเยี่ยมโรงเรียนเก่า เสียงเพลงเมื่อเกือบยี่สิบปี ยังคงดังอยู่ชัดเจน ไม่น่าเชื่อว่าเวลาจะผ่านไปรวดเร็วขนาดนั้น ไม่ว่าจะอยู่ไกลแค่ไหน ความห่วงใย มิตรภาพที่ดีก็ยังคงมีต่อกันเรื่อยไป ตราบเท่าที่เรายังมีชีวิตอยู่ ช่วงต้นเดือนธันวาคมได้มีโอกาสไปเยี่ยมครอบครับของ อ.พะดา และแพรว ที่เชียงใหม่ รู้สุกสนุก และรำลึกถึงบรรยากาศเก่า ๆ ในอดีตที่ผ่านมาแล้วเกือบ ยี่สิบปี ไม่น่าเชื่อว่าเวลามันจะผ่านไปรวดเร็วแบบนั้นเวลาเดินไปทุกวัน ไม่ว่าแดดจะออก ฝนจะตก มันไม่เคยหยุดนิ่ง ไม่มีใครหยุดยั้งมันได้ กาลเวลาได้สะสมประสบการณ์ที่ดี ๆ ระหว่างเพื่อน และทุกคนที่เราได้พบเจอ สิ่งที่ดีที่สุด ก็คือเก็บมันไว้ในความทรงจำ และจำไว้ สำหรับวันเวลาที่ดี
อยุธยา เมืองเก่าของเราแต่ก่อน...
ไม่ว่าจะอยู่ไกลแค่ไหน ความห่วงใย มิตรภาพที่ดีก็ยังคงมีต่อกันเรื่อยไป ตราบเท่าที่เรายังมีชีวิตอยู่ นึกอะไรไม่ออกก็ชวนกันเที่ยว และอีกเช่นเคยครับเราดั้นด้นไป อยุธยาเมืองเก่า ทางไม่ไกลจากกรุงเทพนัก ประมาณชั่วโมงกว่าก็ถึงแต่เสียดายที่วันนั้นพวกเราออกมากัน เย็น ๆ แล้ว .... หลังจากเสร็จจากกิจกรรมที่โบสถ์ เลยทำให้มาถึงเย็น และได้เที่ยวแค่ที่เดียว แต่ก็สวยนะคุ้มที่ได้มาเที่ยว หวังว่าคงจะได้มาเที่ยวแบบเต็ม ๆ วันอีกสักครั้ง
Subscribe to:
Posts (Atom)