"ร่วมแดนมัธยม เราเคยอยู่เรียงเคียงคู่...,

...จิตใจอดสูเมื่อเราจำพรากจากไกล เคยรักเคยร่วมสุขสมฤทัย จากไปดวงใจยังฝันละเมอ ได้กิน ได้เล่น ได้เรียน เจอะกันเช้าค่ำ ต้องมาจำพราก จากไกล ดวงใจ อาวรณ์ เพียงหวังไมตรี เปี่ยมล้นคำพร ให้เธอจากจร ไปดี...จำลา จำร้าง จำจร ลาไกล ด้วยจิตห่วงใย ใฝ่ฝัน ขอให้บทเพลงเป็นเครื่องเตือนกัน จากไปยังฝันละเมอ จิตใจของเราหวังเพียงได้พบกันใหม่..., " เสียงเพลง ยังก้องอยู่ในหู เมื่อได้กลับมาเยี่ยมโรงเรียนเก่า เสียงเพลงเมื่อเกือบยี่สิบปี ยังคงดังอยู่ชัดเจน ไม่น่าเชื่อว่าเวลาจะผ่านไปรวดเร็วขนาดนั้น ไม่ว่าจะอยู่ไกลแค่ไหน ความห่วงใย มิตรภาพที่ดีก็ยังคงมีต่อกันเรื่อยไป ตราบเท่าที่เรายังมีชีวิตอยู่ ช่วงต้นเดือนธันวาคมได้มีโอกาสไปเยี่ยมครอบครับของ อ.พะดา และแพรว ที่เชียงใหม่ รู้สุกสนุก และรำลึกถึงบรรยากาศเก่า ๆ ในอดีตที่ผ่านมาแล้วเกือบ ยี่สิบปี ไม่น่าเชื่อว่าเวลามันจะผ่านไปรวดเร็วแบบนั้นเวลาเดินไปทุกวัน ไม่ว่าแดดจะออก ฝนจะตก มันไม่เคยหยุดนิ่ง ไม่มีใครหยุดยั้งมันได้ กาลเวลาได้สะสมประสบการณ์ที่ดี ๆ ระหว่างเพื่อน และทุกคนที่เราได้พบเจอ สิ่งที่ดีที่สุด ก็คือเก็บมันไว้ในความทรงจำ และจำไว้ สำหรับวันเวลาที่ดี

อยุธยา เมืองเก่าของเราแต่ก่อน...

ไม่ว่าจะอยู่ไกลแค่ไหน ความห่วงใย มิตรภาพที่ดีก็ยังคงมีต่อกันเรื่อยไป ตราบเท่าที่เรายังมีชีวิตอยู่ นึกอะไรไม่ออกก็ชวนกันเที่ยว และอีกเช่นเคยครับเราดั้นด้นไป อยุธยาเมืองเก่า ทางไม่ไกลจากกรุงเทพนัก ประมาณชั่วโมงกว่าก็ถึงแต่เสียดายที่วันนั้นพวกเราออกมากัน เย็น ๆ แล้ว .... หลังจากเสร็จจากกิจกรรมที่โบสถ์ เลยทำให้มาถึงเย็น และได้เที่ยวแค่ที่เดียว แต่ก็สวยนะคุ้มที่ได้มาเที่ยว หวังว่าคงจะได้มาเที่ยวแบบเต็ม ๆ วันอีกสักครั้ง

Finally I got the answer... God is amazing...

Almost three months I have been waiting for the answer from my Father in heaven. I though I have to turn back, if I wouldn't get any answer, but just one week before final exam(19Nov Morning) God answered my prayer How to do next. Amazing! God is amazing. How can I refuse Him I have to go on and follow His way. No turning back no turning back. Now I am your servent God please use me as your will and please tell me how to do everyday.

Thank you so much for your wonderful love
Ruangwit

Sometime we don't know...

It is almost two months,I have been spending time in MC for ESL Advanced class. Next month I gonna be finished. What will I do next? I don't know and no answer for now. I have to wait until that time come, however I beleive the plan is already planed. Who do that? no one can do this except God.

เริ่มหนาวแล้ว...น้ำค้างมาเยือน

เริ่มจะหนาวแล้วสินะ ฝนเริ่มหายไปแล้ว น้ำค้างเริ่มมาเยือน บรรยากาศที่มวกเหล็กดีมาก ได้เห็นดวงดาวยามค่ำคืน ท้องฟ้าสดใสหลังจากที่ฝนกระหน่ำมาหลายอาทิตย์ติดต่อกัน พอเริ่มบรรยากาศหนาวทำให้คิดถึงปีที่ผ่าน ๆ มาที่ได้มีโอกาสได้ไปเที่ยวกับเพื่อน ๆ ดูทีไรทำให้รู้สึกมีความสุขทุกครั้งไป ช่วงเวลาดีๆ กับสิ่งดี ๆ กับเพื่อนดีๆ ทำให้ชีวิตดูมีคุณค่า ทำให้มีแรงกล้าที่จะก้าวเดินต่อไป ทำให้เห็นเป้าหมายและสิ่งที่ควรจะทำ ทำให้ อะไร ๆ อีกมากมาย แค่เพียงอยากบรรยาย แต่ก็คงไม่มีคำบรรยายอะไรที่จะมาแทนความรู้สึกที่ดี ๆ นี้ได้

วัน...เวลาช่างผ่านไปรวดเร็วเหลือเกิน

เริ่มต้นเดือนใหม่แล้ว และก็ใกล้จะสิ้นปีอีกแล้ว วันเวลาช่างผ่านไปรวดเร็วเหลือเกิน ไม่รู้ใครจะคิดอย่างไร เหมือนกับเราคิดหรือเปล่า แต่เราว่ามันผ่านไปเร็วมาก ๆ นี่ก็เริ่มเดือนใหม่แล้ว ชีวิตต่อไปจะเป็นอย่างไรไม่อยากจะคิดเลย รู้อย่างเดียวว่าต้องเดินต่อไป เดินต่อไป ถ้าเป็นพระประสงค์ขององค์พระผู้เป็นเจ้าเราคงจะได้เดินต่อไป...

Tenses Review...

Present Simple
Forms:
- Verbs ending in o, s, ch, sh, x add -es for the third person singular
Meaning:
- to describe Habitual action.
- to describe Actions and Situations that are generally or usually true.
- to describe Facts which are always true.

Present Continuous
Forms:
- Verb be and the -ing.
- Verbs ending -e drop -e when add -ing.
- Verbs with one syllable, ending in one vowel and one consonant, double the consonant when add -ing.
- Verbs ending -ie change -ie to y then add -ing.
Meaning
- to describe Actions in progress at the present moment.
- to describe Actions happening 'around now' even though not at the moment of speaking.

เริ่มเรียนวันแรก ESL(Advance) 25 Aug 08

Teacher -> Mrs Dorothy John
Class's Rules
1. Speak English everytime
2. Come to class everytime
3. Do assignment by yourself
4. Uniform (Correctly)

Expectation Rules
1. Notebook -> Focus on IELTS by SUE OConnell
2. Attendence late after 10 will be check as absense
3. Uniform
4. Grade (a)Class test (b)Final Exam

Teacher's Rules
1. Speak English
2. Listen when someone is speaking
3. Cellphone off or silent mode
4. Take note in class

Details of The Day
1. There will be field trip on Sept 25,
2. Reading book not less than 80 pages/2 week
3. Submit book reading report
4. Laboratory 1 hour/day
5. Library 1 hour/day

What I have learn today
1. How to writing a paragraph
2. How to writing a essay

Parts of paragraph
1. Topic sentense
2. Supporting Details
3. Conclusion

Examples
1. Topic Sentense -> My favourit place in Mission College is Sport Complex
2. Supporting Detail
2.1 Good facilities & Equipments
- Gym, Soccer field & good grass
2.2 Exercise health(Environment, Trees, Fresh air)
2.3 Good place to make friends
- many people go there at the same time
3. Conclusion

Parts of Essay
1. Introduction
2. Thesis Statement
3. Supporting Details(each supporting detail should have its own paragraph)
4. Conclusion

1st Assignment
Write Essay in topic "Who Am I"

Essay layout
I. family and Family background
II. Description of yourself
III. - Personality, Interest, Strengths and Weaknesses
IV. Future(What do want to be , why, how)
V. Conclusion

LIFE'S SKILLS CLASS
Announcement -> If anyone want to join the Math for business class instead of LIFE'S SKILL should go to Mr. MONTE's office

Detail for today
TOPIC -> How do you learn/study best?

What is learning style?
A1. A learning style is a way of learning
A2. A learning style is the way with which learn best

3 categories of Learner
1. Auditory Learner
- peson who learn best by listening to lecture
- listing to radio/television
- class discussion
2. Vicual Learner
- Learn alot when they see something
- have to see pictures, diagrams, powerpoints, presentation
- use of projecter in the classroom
3. Tachtile/Kinessthetic Learner
- persone who learn by hands on activities

Assignment#1
- Do checkist and submet next class on Wednesday 27,

ประสบการณ์ดี ๆ กับเพื่อนดี ๆ ของเรา...

ตั้งแต่เย็นวันศุกร์เราได้แต่ยุ่งอยู่กับงานเก็บของเพื่อจะย้ายมามวกเหล็ก ยังมีของเหลืออีกหลายอย่างและก็ยังมีงานที่ต้องทำที่กรุงเทพอีกหลายอย่างเช่นกัน ใกล้เที่ยงแล้วก็ต้องรีบกลับมาเก็บของก่อนเพราะกลัวไม่ทัน เพราะเพื่อนจะมารับตอนสี่โมงเย็น ...อ้าว เปลี่ยนแล้วเหรอ...บอกใหม่ว่าจะมาตอนสองทุ่ม...ดีเหมือนกันเราออกไปทำธุระข้างนอกต่ออีกหน่อยแล้วค่อยกลับมาตอนใกล้สองทุ่มก็ได้ดีนะที่โทรไปถามก่อนจะได้มีเวลาทำธุระให้เสร็จ...
...สองทุ่มแล้วเพื่อนมารับที่บ้านกินข้าวกันก่อนอิ่มหนำ แล้วก็ออกเดินทางสู่มวกเหล็ก กว่าจะมาถึงบ้านก็ดึกมากแล้ว ดีใจที่ไม่เห็นมีใครบ่นเลย มาถึงบ้านก็จัดแจงปูที่นอน นอนกันแบบสบาย ๆ ใครอาบน้ำก็อาบ ไม่อาบก็ไม่เป็นไร..เอใครนะไม่อาบน้ำ เราเองนี่หว่า... ฮ่า..
...ใช้เวลาที่มวกเหล็กกับเพื่อน ๆ เสาร์ อาทิตย์ ...คิดแล้วก็ใจหายนะ ที่เพื่อนที่เคยไปไหนด้วยกัน กินด้วยกัน ร่วมทุกข์บ้าง สุขบ้างด้วยกัน จู่ ๆ ก็ต้องมาแยกกันคนละทิศ ละทางอีกแล้ว แต่มันก็คือชีวิตที่ต้องเดินไปนะ ทุกคนก็เข้าใจนะ แต่ท้ายที่สุดระยะทางไม่ใช่ปัญหาที่จะทำให้ความสัมพันธ์ของเราเพื่อน ๆ น้อยลงไป มันกลับทำให้เรายิ่งผูกพัน และมีความเห็นอกเห็นใจกันเพิ่มมากขึ้น..ดีจังมีเพื่อนที่ดี ๆ

เมื่อเราห่างไกล...กัน...

กลับมากรุงเทพ ตั้งแต่เมื่อวานมาถึงเย็น นอนไม่ค่อยหลับ แต่ไม่รู้หลับไปตอนนี้ไฟยังเปิดจ้าอยู่ถึงตอนเช้า คิดถึงเจ้าหมาน้อย ๆ แต่ละตัวที่บ้าน มวกเหล็ก ตื่นเช้ามาเห็นเครื่องคอมพิวเตอร์ก็เปิดอยู่ เจ็ดโมงกว่าแล้ว เห็น MSN ออนมา แล้วก็เป็น Peter ทักมาเรารู้สึกมีความสุขมากที่ได้พูดคุยกับลูก ๆ เออ คอมพิวเตอร์ก็ดีเหมือนกันนะ มันทำให้เรารู้สึกว่า แม้เราจะอยู่ไกลเพียงใด ก็เหมือนแค่ใกล้เพียงนิดเดียว....
peter says:
dad are yo still on
บริการจองตั๋วเครื่องบินทั่วโลก ทุกสายการบิน 081-5667428 says:
yes
บริการจองตั๋วเครื่องบินทั่วโลก ทุกสายการบิน 081-5667428 says:
so, who are you now?
peter says:
dad mom don't let s swim yesterday
peter says:
peter
บริการจองตั๋วเครื่องบินทั่วโลก ทุกสายการบิน 081-5667428 says:
it's okey
peter says:
why
บริการจองตั๋วเครื่องบินทั่วโลก ทุกสายการบิน 081-5667428 says:
because she tried
บริการจองตั๋วเครื่องบินทั่วโลก ทุกสายการบิน 081-5667428 says:
we have to give her erst sometime
peter says:
I want to swim
บริการจองตั๋วเครื่องบินทั่วโลก ทุกสายการบิน 081-5667428 says:
coz yesterday she and me do alot of arrange house you see
peter says:
why sho ld everyone lie
peter says:
me
peter says:

บริการจองตั๋วเครื่องบินทั่วโลก ทุกสายการบิน 081-5667428 says:
that maybe made her tried
peter says:

peter says:
really
peter says:
dad yo on friday
peter says:

บริการจองตั๋วเครื่องบินทั่วโลก ทุกสายการบิน 081-5667428 says:
yes sure
บริการจองตั๋วเครื่องบินทั่วโลก ทุกสายการบิน 081-5667428 says:
maybe in the everning
peter says:
we have to go to school now I love yo
บริการจองตั๋วเครื่องบินทั่วโลก ทุกสายการบิน 081-5667428 says:
me too love you all
peter says:
and r angwit
บริการจองตั๋วเครื่องบินทั่วโลก ทุกสายการบิน 081-5667428 says:
bye
peter says:
yo
peter says:
dad
บริการจองตั๋วเครื่องบินทั่วโลก ทุกสายการบิน 081-5667428 says:
yes
peter says:
yes s re
peter says:

peter says:
dad mom want to talk will yo
peter winks:

Play "Water Balloon"
peter winks:

Play "Knock"
peter winks:

Play "Laugh"
บริการจองตั๋วเครื่องบินทั่วโลก ทุกสายการบิน 081-5667428 says:
yes
peter says:

peter winks:

Play "Laugh"
บริการจองตั๋วเครื่องบินทั่วโลก ทุกสายการบิน 081-5667428 says:
why are you laughing
peter says:
mom want to tell yo some t ng
บริการจองตั๋วเครื่องบินทั่วโลก ทุกสายการบิน 081-5667428 says:
what is it?
peter says:
speak in thai to mom
บริการจองตั๋วเครื่องบินทั่วโลก ทุกสายการบิน 081-5667428 says:
ว่าไง
บริการจองตั๋วเครื่องบินทั่วโลก ทุกสายการบิน 081-5667428 says:
มีอเะไร
บริการจองตั๋วเครื่องบินทั่วโลก ทุกสายการบิน 081-5667428 says:
มีอะไรเหรอ มาม่า...
peter says:
แม่รักพ่อมากๆ

คิดถึงเพื่อน บางครั้งอาจทำให้น้ำตาซึม

ไปส่งลูกไปโรงเรียน มันก็เป็นทางผ่านไปวิทยาลัยอยู่แล้ว เพลงเข้าแถวเคารพธงชาติบรรเลง เห็นตะกร้อเดินมาหาเราน้ำตาซึม เราก็ปลอบใจว่าร้องไห้ทำไม เขาไม่พูด ได้แต่เช็ดน้ำตาเพราะกลัวเพื่อนจะเห็น เราเข้าใจความรู้สึกของลูกดี ก็เลยถามเขาว่าคิดถึงเพื่อน ๆ ใช่ไหมลูก เขาพยักหน้า มันก็คงจะเป็นอย่างนั้นเพราะเวลาเข้าแถวเคารพธงชาติ จะได้เจอเพื่อนทุกคนที่รู้จัก แต่นี่เป็นเพื่อนใหม่ทั้งหมด อดทนเอาหน่อยนะลูก ไม่กี่วันลูกก็คงจะได้เพื่อนใหม่ที่นี่

MC บ้านใหม่ของเรา AIMS โรงเรียนใหม่ของลูก

AIMS โรงเรียนใหม่ของเรา
10 สิงหาคม 2551

ไม่รู้ว่าจะเป็นอย่างไรเราได้พาลูกมาสอบที่โรงเรียนใหม่ที่เราได้วางแผน แบบไม่ได้วางไว้ให้มาเรียนคือโรงเรียน AIMS ปีเตอร์สอบผ่านได้เรียนเกรด 5, นิกกี้สอบผ่านเกรด 3 แต่ว่าไม่มีที่ว่างเกรด 3 สำหรับนิกกี้ ถ้าต้องการเรียนก็จะต้องเรียนเกรด 2 รอไปก่อน ส่วนปิงปองสอบ K.3 แล้วติดเรื่องการปรับเนื้อหานิดหน่อยจึงต้องเรียน K2 ไปก่อน แล้วค่อยสอบตอนปลายเดือนธันวาคมสำหรับ K3 อีกครับถ้าปรับเนื้อหาที่เรียนทันกันได้ ก็จะเริ่มเรียน K3 ในเดือนมกราคม ปีหน้าปี 52 ได้เลย พอผลออกมาเป็นแบบนี้เราก็ได้แต่นึกสงสารนิกกี้อยู่ในใจว่าเขาจะต้องเรียนซ้ำชั้นอีก 1 ปี หรือเปล่า เราไม่รู้ว่าผลจะเป็นอย่างไร เราจะอธิษฐานขอต่อพระเจ้าว่าพอจะมีหนทางให้นิกกี้ได้ที่เรียนในชั้น G3 หรือไม่ ถ้าเป็นน้ำำพระทัยเราเชื่อว่าคงจะมีโอกาสได้เรียนในชั้นดังกล่าว ไม่อยากให้นิกกี้ต้องเสียความรู้สึกว่าเขาต้องซ้ำชั้น ทั้งที่ผลการสอบของเขาก็ผ่านหมด คุณครูก็ยืนยันว่าสามารถเีรียนในชั้น G3 ได้...แต่ไม่มีที่นั่งใน G3 เราจะฝากที่สิ่งไว้กับพระเจ้าก็แล้วกัน

เราต้องย้ายมามวกเหล็กแล้วคืนนี้
11 สิงหาคม 2551

หลังจากที่ได้ทราบข่าวจากทางโรงเรียนเรื่องผลการสอบเราก็ได้เตรียมเด็ก ๆ เพื่อจะมาอยู่มวกเหล็กกัน ยังไม่มีบ้านคิดว่าพรุ่งนี้จะไปหาบ้านที่เราสามารถจะรับผิดชอบค่าใช้จ่ายต่อเดือนได้ อันที่จริงก็มีบ้านหลายหลังที่ ซี ได้ติดต่อไว้ให้พรุ่งนี้จะไปดูกัน พี่อมรรัตน์ และพี่แมว ขับรถมาส่ง ออกจากกรุงเทพประมาณ สองทุ่ม พี่นิดก็นั่งรถมากับพวกเราด้วย เรามาถึงมวกเหล็กประมาณ สี่ทุ่มครึ่งเรามาพักบ้านอาจารย์แมก.......
เด็ก ๆ ก็ดูสนุกสนานกันทุกคนแต่เราก็ยังอดนึกสงสารนิกกี้ไม่ได้ ก็ได้แต่ปลอบใจนิกกี้ว่า ให้เรารอไปก่อนถ้าพระเจ้าเปิดทางเราก็คงจะได้ที่นั่งในชึ้น G3 แน่นอน นอนเถอะทุกคนอย่าพึ่งคิดอะไรเลย พ่อมีสิ่งที่ต้องคิดอีกมากมายเราทำในสิ่งที่เราทำได้ก็พอส่วนที่ขาดเหลือคือน้ำพระทัยของพระเจ้า(ถึงแม้ว่าเป็นความคิดงมงายไร้เหตุในความคิดของใครบางคนที่เคยพูดกับเรา...แต่เราก็ยังเชื่อในพระเจ้าว่าพระองค์เตรียมทุกอย่างไว้แล้วส่วนเรื่องการเรียนของเรายังไม่รู้ผลจะเป็นอย่างไรให้เรื่องของลูก ๆ จบก่อน เรื่องของเราจะเริ่มวันที่ 18 สิงหาคม 2551 เก็บไว้ก่อนเพราะพระเจ้าเตรียมแผนการไว้แล้วเราคงฝืนแผนการของพระเจ้าไม่ได้หรอก เพราะสิ่งที่พระองค์ได้เตรียมไว้แล้วนั้นคือสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับทุกคน...

วุ่นวายอยู่กับการหาบ้านพักทั้งวัน
12 สิงหาคม 2551


วันนี้ตื่นก็ไม่เช้าเท่าไร แต่ทุกคนรู้ว่า วันนี้ต้องเหนื่อยเพราะต้องไปหาบ้านพักให้ได้คำตอบวันนี้ พี่อมรรัตน์พาขับรถเข้ามวกเหล็กก็หลายเที่ยว ก็ยังไม่ได้ดังใจ และไม่ถูกใจ ไม่ว่าง จนเย็น ตาดำก็เป็นอีกแรงที่่ช่วยในการหาบ้าน พี่เปี่ยมบุญก็อุตส่าห์ช่วยอีกแรงหนึ่ง ท้ายที่สุดก็เหลือเจ้าสุดท้ายที่ได้จองไว้ตั้งแต่วันแรก เจ้าของก็ใจดีมาก จะซื้อของให้ทุกอย่างใส่บ้านให้ แต่กว่าจะได้ดูก็จนมืดเกือบสามทุ่ม เสร็จแล้วเรากับพี่มร พี่แมว ก็กลับกทม. กัน...ลูก ๆ และกา ก็อาศัยบ้าน อ.แมกไปก่อน สองสามวัน แล้วค่อยว่ากันใหม่...มาถึงบ้านก็เกือบเที่ยงคืนแล้ว...แม่ยังไม่นอน ได้สวัสดีวันแม่อยู่ ดูแม่งัวเงีย ก็เลยไม่ได้พูดอะไรมาก...นึกย้อนหลังไปเมื่อหลายปีก่อน วันนี้คือวันที่แม่ล้ม และขาหัก โดยระยะห่างกัน ทุก สองปี เลยเดินไม่ได้เลย...สงสารจัง

วันนี้ต้องไปช่วยเพื่อนติดตั้งคอมพิวเตอร์ที่สีลม
13 สิงหาคม 2551

ตื่นเช้าหน่อยเพราะวันนี้มีนัดไปติดตั้งคอมพิวเตอร์ให้เพื่อนที่สีลม หลังจากเรียบร้อยที่สีลมแล้วก็ประมาณเที่ยงครึ่ง แล้วต้องรีบไปเรียนที่พันธุ์ทิพย์ต่อ เปลี่ยนอาจารย์สอนใหม่เนื่อหาการเรียนไม่ต่อเนื่องเหมือนไม่ได้อะไรเลยวันนี้เลยกลับมาที่มิชชั่น กินส้มตำป่าวอีกแล้ว...เหอ น้องแพรว ก็ช่างขยันเลี้ยง จริง ๆ กินข้าวกะยุ้ย และยุ้ยมาส่งที่รถไฟฟ้ากลับบ้าน...

วันนี้เคลียงานเอกสารบัญชี
14 สิงหาคม 2551

วันนี้มีงานจองตั๋วยุ่ง ๆ ช่วงเช้า คิดถึงลูก ๆ แล้วไม่รู้ว่าเป็นอย่างไรบ้างวันนี้ก็เป็นที่สองแล้วสินะที่เริ่มเรียนที่โรงเรียนใหม่ ช่วงบ่ายไปสอนกีต้าร์ และก็ซ้อมเพลงคณะโบสถ์โรงพยาบาลจะไปร้องเพลงพิเศษวันพรุ่งนี้ที่โบสถ์เอกมัย งานไว้อาลัย อาจารย์ลิลลี่ สันติมาลาพงษ์ คุยกันบ้านอาจารย์พะดา จนดึกเลย เด็ก ๆ มาคุยด้วย ก้อย และ ทับทิม ได้คุยกับพี่นิด รู้สึกว่าหลายคนมีความรู้สึกที่ดีกับเรา...รู้สึกมีกำลังใจเยอะเลย


วันนี้ต้องตื่นเช้าจะได้ไปหาลูกแล้ว
15 สิงหาคม 2551

กะว่าจะตื่นเช้าแต่ก็สายจนได้ไม่ทันรถเที่ยวแปดโมง ต้องไปเก้าโมงยี่สิบ กว่าจะถึงมวกเหล็กก็สิบเอ็ดโมงเช้าแล้ว แวะไปจ่ายเงินค่าเทอมลูกทั้งสามคน เห่อ หมดไปเยอะเหมือนกัน กระเป๋าเบาไปเลย แต่ก็เพื่อลูก ๆ นะค่อยหาเอาใหม่ ฮ่า... เสร็จแล้วแวะไปดูบ้านบ้านที่จะอยู่กับกาหลง ก็ดีเหมือนกัน ดีกว่าบ้านที่ไปดูวันก่อนเยอะเลย...ทุกอย่างช่างจัดเตรียมไว้พร้อมจริง ๆ ไม่อยากจะเชื่อเลยเรา แล้วอย่างนี้จะขัดขืนความรักของพระเจ้าได้อย่างไร
ได้พบลูก ๆ แล้วหายเหนื่อย ดีใจที่ลูกๆ สนุกกับโรงเรียนใหม่ มันอาจจะเหงา ๆ ในช่วงแรก แต่ก็ขอให้ลูก อดทนนะจ้ะ ไม่นานลูกก็จะได้มีเพื่อนใหม่ พ่อต้องขอโทษที่ไม่ได้แจ้งให้ลูกได้ทราบ และทำใจล่วงหน้า แต่พ่อก็คิดว่าพ่อได้ให้สิ่งที่ดีแล้วกับลูก... ขอให้ลูกตั้งใจเรียนและสนุกกับประสบการณ์ใหม่ ๆ นะจ้ะ สำหรับพ่อแล้ว ณ. ตอนนี้พ่อรู้แล้วว่าอยากจะทำให้ลูก ๆ มีความสุขทุกวันไม่ใช่บางวัน และก็เพื่อน ๆ ทุกคนรอบข้างด้วยเช่นกัน ให้เค้าได้มีความสุขเมื่อได้ใช้เวลาอยู่กับเราเพราะเราไม่รู้ว่าจะรอเวลานั้น หรือ เวลาไหนทำไม สู้ทำเสียเดียวนี้ดีกว่า ทำทุกวัน... หวังว่าลูก ๆ ทุกคนจะเข้าใจพ่อนะ พ่อพยายามให้สิ่งที่ดีที่สุดที่พ่อจะให้ได้กับลูก ดีใจที่ลูก ๆ ทุกคนเข้าใจพ่อ และมีความสุขกันพ่อหายเหนื่อยเลยรู้เป่า... เจ้าตัวเล็ก ยังดูดนิ้วเหมือนเดิม ตะกร้อ ดูโตเป็นผู้ใหญ่ขึ้น..นิกกี้บอกว่าสนุก...ดีใจที่ได้ยินแบบนี้

E Bullion owner killed . Will this affect PTE?

E Bullion owner killed . Will this affect PTE?
The Los Angeles Times has reported the death of the co-owner of E-Bullion, 45 year-old Pamela Fayed.
On August 2nd her husband was taken into custody for fraud by the FBI. Now parking garage cameras have identified the vehicle leaving the scene as coming from a rental car agency that James Fayad's credit card was used for the rental. I have a page devoted to this here. http://www.detailshere.com/ebullionfiasco.htm and will keep it updated as more information becomes available. Does this mean the demise of E Bullion?? It's too early to tell. Meanwhile I am taking no more funds in for PTE via ebullion until we can determine if ebullion will survive or we have to change processors. QLx3 has already changed processors. If we change processors I will probably lean towards SolidTrustPay although that is not for certain as of today. We have had NO loss of any funds in PTE in the past four years due to hackers using the E Bullion cryptocarded system which is very safe. I do not want to abandon it unless we have to.

2008 Murder of E-Bullion principal and Federal Felony charges

On Monday July 28, 2008 Jim Fayed's estranged wife Pamela Fayed was stabbed to death[1] in a parking structure at 1875 E. Century Park in Century City, California. The crime occurred at 6:30PM in daylight and was overhead by numerous people who responded to the victim's screams. A surveillance camera recorded enough details for a rental car to be identified by license plate and for a suspect description to be announced[2]. She was due to appear that day in one of several ongoing legal meetings in her divorce from Jim Fayed and was reportedly attempting to stop him from moving or hiding some of the joint assets involved in E-Bullion. As of Monday, August 04, 2008 Jim Fayed is in United States Federal custody where he faces felony charges of conducting unlicensed money transactions via E-Bullion. Federal authorities have seized $60,000 in cash, $3,000,000 in gold bullion and a credit card that allegedly was used to pay for the rental car that fled from the murder scene[3]..

Additionally, the e-Bullion website was taken down for a 4 hour "maintenance" window at 1PM Pacific, August 5, 2008. To date, the website is still unavailable.


See also
Digital gold currency
Digital currency exchanger
e-gold
PayPal

External links
e-Bullion official website (Link with SSL)
The Indomitus Report, A 2004 Status Report on Free Market Money
Digital Gold Currency Online Magazine

References
http://latimesblogs.latimes.com/homicidereport/2008/07/century-city-wo.html
http://www.latimes.com/news/local/la-me-centurycity30-2008jul30,0,6019092.story
http://www.latimes.com/news/local/la-me-centurycity5-2008aug05,0,1124595.story
Retrieved from http://en.wikipedia.org/wiki/E-Bullion

คำทำนายโลกในอนาคต จาก ฮูเซลีนโย่ ต้องรอดูกันละทีนี้...

คำทำนายโลกในอนาคต จาก ฮูเซลีนโย่





แปลและเรียบเรียงโดยกระปุกดอทคอม
ภาพประกอบจากsarakadee.com และ unimaps.com


นายฮูเซลีนโย่ ชาวบราซิลเกิดเมื่อปี พ.ศ. 2503 (คาดว่าปัจจุบันยังมีชีวิตอยู่) เป็นผู้ทำนายเหตุการณ์ในอนาคตมามากมาย ซึ่งหลายเหตุการณ์สำคัญที่ผ่านมาแล้วเกิดขึ้นจริงตามที่เขาทำนายเสียด้วย ไม่ว่าจะเป็น การสิ้นพระชนม์ของเจ้าหญิงไดอาน่าจากอุบัติเหตุทางรถยนต์, เหตุการณ์ 911 และ การเกิดคลื่นยักษ์สึนามิในประเทศอินโดนีเซีย เมื่อ พ.ศ. 2549

ทั้งนี้ ฮูเซลีนโย่ เล่าว่า เขาเห็นอนาคตในฝันของเขาซึ่งสามารถทำนายได้ 3-9 คำทำนายต่อวัน โดยเมื่อเขาตื่นขึ้นมาก็จะรีบบันทึก และส่งเตือนผู้คนที่เกี่ยวข้องทันที ถ้าหากเหตุการณ์นั้นๆ เกิดขึ้นกับคนใดคนหนึ่ง เขาก็จะเขียนจดหมายไปเตือนคนผู้นั้น หรือ หากเกิดขึ้นกับคนมีชื่อเสียง เช่น คนดัง นักการเมือง หรือเป็นเรื่องของอนาคตที่เกี่ยวข้องกับสาธารณชน เขาก็จะส่งจดหมายเตือนไปยังเอเย่นต์ที่เกี่ยวข้อง รัฐบาล และตามสื่อต่างๆ โดยฮูเซลีนโย่ พยายามกระตุ้นให้มีการเผยแพร่คำทำนายของเขาออกไป แต่ก็มักได้รับการปฏิเสธด้วยเกรงว่าจะทำให้ผู้คนเกิดความตระหนก








อย่างไรก็ตาม เหตุการณ์หรืออนาคตที่ 'ฮูเซลีนโย่' ได้ทำนายไว้มีดังนี้:

กรกฎาคม 2551:

จะเกิดเหตุการณ์แผ่นดินไหวที่ประเทศญี่ปุ่น ซึ่งจะทำให้เกิดคลื่นสึนามิสูง 30 เมตร

18 กันยายน 2551:

จะเกิดเหตุการณ์แผ่นดินไหวขนาดประมาณ 9.1 ริกเตอร์ที่ประเทศจีน ในขณะเดียวกันก็เกิดคลื่นสึนามิสูง 30 เมตร มีคนตายจากเหตุการณ์นี้มากกว่า 1 ล้านคน แม้ว่าแผ่นดินไหวครั้งใหญ่จะเกิดขึ้นหลังกีฬาโอลิมปิกจบได้ไม่นาน ก็อาจจะมีแผ่นดินไหวขนาดย่อมเกิดขึ้นเป็นระลอกๆ ในจีนก่อนที่จะเกิดแผ่นดินไหวครั้งใหญ่สุด รัฐบาลจีนยังคงสนใจกับการประสบความสำเร็จของกีฬาโอลิมปิก จนเพิกเฉยต่อมาตรการเตือนภัย ทำให้มียอดผู้เสียชีวิตที่สูงมาก หากรัฐบาลจีนไม่ประกาศถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นและทำการอพยพผู้คน จำนวนผู้เสียชีวิตก็จะเป็นไปตามที่ทำนาย

17 ธันวาคม 2551:

จะเกิดเหตุการณ์ก่อการร้ายในอเมริกา

ปี พ.ศ. 2553:

บางประเทศในทวีปแอฟริกา จะมีอุณหภูมิสูงถึง 58 องศาเซลเซียส และจะเกิดภาวะขาดแคลนน้ำ

15 มิถุนายน 2553:

ตลาดหลักทรัพย์นิวยอร์คจะร่วง ทำให้เกิดวิกฤติทางด้านการเงินระหว่างประเทศ

พ.ศ. 2554:

การวิจัยในเรื่องการรักษาโรคมะเร็งบางชนิดจะประสบความสำเร็จ แต่จะเกิดไวรัสสายพันธุ์ใหม่ที่จะคร่าชีวิตมนุษย์ทันทีหลังจากติดเชื้อเพียงแค่ 4 ชั่วโมง

1-25 พฤศจิกายน 2556:

การวิจัยในเรื่องการรักษาโรคมะเร็งจะประสบความสำเร็จ ยกเว้น การรักษาเนื้องอกในสมอง จะเกิดแผ่นดินไหวจากภูเขาไฟระเบิดที่เกาะบาฮามาส ในหมู่เกาะคานารี เกิดคลื่นยักษ์สึนามิสูง 150 เมตร บริเวณแผ่นดินใหญ่ของอเมริกาและบราซิล จะได้รับผลกระทบจากคลื่นสึนามิ ที่กระหน่ำชายฝั่งไกลถึง 15-20 กิโลเมตร ก่อนเกิดคลื่นยักษ์ ระดับน้ำทะเลต่อมหาสมุทรจะลดลงไปประมาณ 6 เมตร และนกฝูงใหญ่จะเริ่มอพยพ

พ.ศ. 2557:

ดาวเคราะห์ขนาดเล็กที่ได้เคลื่อนที่เข้าใกล้โลกเรื่อยๆ นั้น จะชนกับโลกในที่สุด ซึ่งการชนกันครั้งนี้ส่งผลต่อการดำรงอยู่ของมนุษย์ทั้งปวง







พ.ศ. 2558:

ในช่วงกลางเดือนพฤศจิกายน โลกจะมีอุณหภูมิโดยเฉลี่ยสูงถึง 59 องศาเซลเซียส หลายคนจะตายจากสภาวะอากาศที่ร้อนเกินไป และความยุ่งเหยิง หรือ ความหวาดกลัวต่างๆ ที่ตามมา

เดือนเมษายน พ.ศ. 2559:

พายุไต้ฝุ่นขนาดยักษ์จะบุกรุกประเทศจีน ก่อให้เกิดความเสียหายอย่างใหญ่หลวง ประธานาธิบดีคนที่ 43 ของสหรัฐอเมริกา นายจอร์จ วอคเกอร์ บุช จะเข้าโรงพยาบาลและเผชิญหน้ากับสถานการณ์ระหว่างความเป็นและความตาย

เดือนกรกฎาคม พ.ศ. 2569:

เกิดเหตุการณ์แผ่นดินไหวในซานฟรานซิสโก ซึ่งมีชื่อเรียกว่า 'The Big One' ส่งผลให้เกิดความเสียหายครั้งใหญ่ต่อพื้นที่รอบข้าง ภูเขาไฟหลายลูกจะติดขึ้นอีกครั้ง และ เกิดคลื่นสึนามีสูงกว่า 150 เมตร

จากการทำนายเหตุการณ์ต่างๆ ในอนาคตครั้งนี้ นายฮูเซลีนโย่ หวังเพียงให้ผู้คนสนใจคำเตือนของเขา เพื่อที่ว่า อาจช่วยให้สามารถหลีกเลี่ยงหายนะเหล่านั้นได้ เขาหวังให้มีการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ในเรื่องความคิด ความเชื่อ และะทัศนคติของมนุษย์ในช่วง พ.ศ. 2551-2552 นี้ ซึ่งปัจจัยที่ถือว่ามีความสำคัญเหนือสิ่งอื่นใดก็คือ เรื่องของภาวะโลกร้อน หรือ Global Warming



ข้อมูลจาก
yukitee.blogspot.com

ชุดนอนใหม่ของเรา....นิกกี้ & ปิงปอง

อยากจะขอบคุณน้าเอ้...จากใจของเราทุกคนชุดเก่าก็เก่ามากแล้วชุดใหม่มาทันเวลาพอดีเลย ขอบคุณน้าเอ้จริง ๆ เลยนะ ชุดสวยมากค่ะ
หนู่ชอบชุดที่น้าเอ้ ซื้อให้มากค่ะ...สวยจริง ๆ ค่ะ

แผ่นดินไหวที่ประเทศจีน 12 พค. 51 14.28 น.

อีกครั้งหนึ่งติด ๆ กันกับหายนะ คือแผ่นดินไหวที่ประเทศจีน ตึกหลาย ๆ หลังพังลงมาฝังคนทั้งเป็น ล่าสุดคาดว่าจำนวนผู้เสียชีวิต 8,000 กว่าศพ คาดว่าน่าจะมากกว่านี้ และบางทีอาจจะมากกว่าพายุ นากิส ที่ถล่มพม่าเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว
Monday, 12 May 2008
The powerful earthquake that struck a mountainous region of western China on Monday (12), registering a 7.8 magnitude in the Richter Scale, may have killed as many as 5,000 people, according to reports from Sichuan Province.

More than 900 school children are feared dead beneath a collapsed school as tremors shook buildings throughout Chiana and were felt as far away as Thailand and Vietnam.

By 9 pm local time, the state news agency Xinhua quoted provincial disaster relief officials as saying that 3,000 to 5,000 people were feared dead in Beichuan County. Roughly 80 percent of the buildings in the county were reportedly destroyed.
Prime Minister Wen Jiabao, who arrived in the earthquake region on Monday night, described the situation as a "severe disaster" and called for "calm, confidence, courage and efficient organization."

President Hun Jintao ordered an "all out" effort to aid people in the earthquake region and soldiers were dispatched for disaster relief efforts. Minutes after the western temblor, a second, smaller quake struck hundreds of miles away, in an outer district of Beijing. Thousands of office workers were evacuated, but no damage was reported in the city, which is preparing to play host to the Olympics in August.

The powerful initial quake struck at 2:28 pm. local time near Wenchuan County, according to China's State Seismological Bureau. China's massive Three Gorges Dam, located a few hundred miles east of the earthquake's epicenter, reported no immediate problems, however.

Wenchuan is home to the Wolong Nature Reserve, the country's most famous panda reserve, and is located about 55 miles from Chengdu, the capital of Sichuan, which has a population of roughly 12 million people.

ข่าวจาก http://www.news.lk/index.php?option=com_content&task=view&id=5816&Itemid=44

เหตุแผ่นดินไหวที่เขตหุบเขาทางตอนกลางของจีน ขนาดความรุนแรง 7.8 ริกเตอร์ ซึ่งเกิดเมื่อเวลา 14.28 น.ตามเวลาท้องถิ่น หรือ 13.28 น. ตามเวลาไทย โดยมีจุดศูนย์กลางอยู่ลึกลงไปใต้ดิน 10 กิโลเมตร ห่างจากเมืองเฉิงตู ในมณฑลเสฉวน ราว 92 กิโลเมตร และตามด้วยอาฟเตอร์ช็อคขนาด 6 และ 5.4 ริกเตอร์อีก 2 ครั้ง ทำให้มีเด็กนักเรียนเสียชีวิต 4 คน บาดเจ็บอีกกว่า 100 คน โดยจำนวนนี้มี 2 คน อาการสาหัส หลังโรงเรียนประถม 2 แห่ง ในเมืองตูเจียงเหยียน พังลงมา ขณะที่เด็กอีกราว 900 คน ติดอยู่ใต้ซากหักพังของโรงเรียนและยังไม่ทราบชะตากรรม ทั้งนี้มีรายงานว่า ยอดผู้เสียชีวิตทั้งหมดสูงถึง 107 คนแล้ว

มีรายงานว่า มีชาวบ้านเสียชีวิต 1 คน เมื่อหอเก็บกักน้ำแห่งหนึ่งถล่มลงมาทับ และมีรายงานผู้เสียชีวิตอีก 1 คน บาดเจ็บ 8 คน ที่เมืองอาปา ขณะที่รายงานจากมณฑลกานสู ที่อยู่ติดกับเสฉวนบอกว่ามีผู้เสียชีวิต 10 คน บาดเจ็บอีก 14 คน แรงสั่นสะเทือน ทำให้เกิดความเสียหายในวงกว้างกับอาคารและถนนที่ลัดเลาะไปตามหุบเขาใกล้กับศูนย์กลางการสั่นสะเทือน ขณะที่สนามบินเฉิงตู ต้องปิดให้บริการ ระบบไฟฟ้า ประปา และการสื่อสาร มีปัญหาอย่างหนัก โดยในพื้นที่แถบนี้มีประชาชนอยู่อาศัยราว 1 แสน 1 หมื่นคน

ปัจจุบันมีการส่งหน่วยกู้ภัยไปยังโรงเรียนที่ถล่มลงมาแล้ว แต่ปัจจุบันยังไม่มีรายละเอียด เนื่องจากระบบการสื่อสารล่ม หลังทราบข่าว ประธานาธิบดี หู จิ่น เทา ของจีน สั่งให้เจ้าหน้าที่เข้าดูแลผู้บาดเจ็บโดยเร็ว โดยบอกว่าชีวิตผู้คนสำคัญที่สุด ขณะที่นายกรัฐมนตรีเหวิน เจีย เป่า ก็เดินทางไปยังศูนย์กลางการสั่นสะเทือนทันที ด้านกองทัพก็ส่งทหารเข้าไปสนับสนุนการบรรเทาทุกข์

แรงสั่นสะเทือนยังทำให้อาคารหลายหลังในกรุงปักกิ่งที่อยู่ห่างออกไป 1,500 กิโลเมตร สั่นไหวนานกว่า 2 นาที ประชาชนหลายพันต่างวิ่งหนีออกจากอาคารสูง และผู้คนมากมายไม่กล้ากลับเข้าไปในอาคาร หลังแผ่นดินไหวหยุดไปแล้วนานถึงครึ่งชั่วโมง แต่ไม่มีรายงานความเสียหายทั้งต่อชีวิตและทรัพย์สิน

กรุงไทเปของไต้หวันซึ่งห่างจากจีน 160 กิโลเมตรก็สามารถรับรู้แรงแรงสั่นสะเทือนได้เช่นเดียวกับฮ่องกงและกรุงฮานอยของเวียดนาม ทำให้ชาวเวียดนามจำนวนหนึ่งตื่นตกใจวิ่งออกจากอาคาร มีรายงานว่า ปากีสถานก็รับรู้ถึงเรื่องสั่นสะเทือนด้วยเช่นกัน
ข่าวจาก http://breakingnews.nationchannel.com/read.php?newsid=319895

20:21 น.
สำนักข่าวเอเอฟพี รายงานโดยอ้างการเปิดเผยของสำนักข่าวซินหัวของทางการจีน ระบุว่า เหตุแผ่นดินไหวในมณฑลเสฉวนล่าสุด ได้คร่าชีวิตประชาชนไปแล้ว 3,000 - 5,000 คน ขณะที่ประมาณการว่าจะมีผู้บาดเจ็บกว่า 10,000 คน

3 พ.ค. 51 นากิส (Cyclone Nargis) ถล่มพม่า...

Here is the full article from YANGON (Reuters) - At least 15,000 people were killed in the Myanmar cyclone and the toll was likely to rise as officials made contact with the worst-hit areas, the military government's foreign minister said on Tuesday.

Foreign Minister Nyan Win said on state television that 10,000 people had died in just one town, Bogalay, as he gave the first detailed account of what is emerging as the worst cyclone to hit Asia since 1991, when 143,000 people were killed in Bangladesh.

"In Irrawaddy Division the death toll amounts to more than 10,000," he said in a state television broadcast, in which he also said the military government welcomed outside assistance, an unprecedented green light to governments and aid agencies who want to help with the recovery.

"The missing is about 3,000. In Bogalay, the death toll is about 10,000," the minister said in the broadcast monitored outside of the Southeast Asian country.
The United Nations and the former Burma's neighbours are scrambling to deliver food, clean water and shelter to survivors after the junta, the latest face of 46 years of unbroken military rule, gave them permission.

The total left homeless by the 190 km (120 miles) per hour winds and 12 foot (3.5 meter) storm surge is in the several hundred thousands, United Nations aid officials say, and could run into the millions.

In Yangon, a city of 5 million, people were queuing up for bottled water and there was still no electricity four days after the vicious Cyclone Nargis struck the delta, rice bowl of the country of 53 million people.

"Generators are selling very well under the generals," said one man waiting outside a shop, reflecting some of the resentment on the streets to what many described as a slow warning and response to the cyclone's 190 km (120 miles) per hour winds.

Very few soldiers were seen clearing debris and trees, except at major intersections, residents in the former capital said. Monks and residents, using what tools they had, cut trees.

"The regime has lost a golden opportunity to send the soldiers as soon as the storm stopped to win the heart and soul of people," said a retired civil servant.

from: http://www.pattayadailynews.com/shownews.php?IDNEWS=0000005887

Billion BiPAC 5102S ADSL/Router ทำไง?

Router :Billion BiPAC 5102S
User :admin
Pwd :admin
IP :192.168.1.254
Mode :Routing
Encapsulation :PPPoE
Multiplex :LLC (TOT LLC)
VPI :0 (TOT 1)
VCI :100 (TOT 32)
---------------------------------------
Router :Billion BiPAC 5200S
User :admin
Pwd :mi^BiPAC5200S
IP :192.168.1.1
Mode :Routing
Encapsulation :PPPoE
Multiplex :LLC (TOT LLC)
VPI :0 (TOT 1)
VCI :100 (TOT 32)

26 มีค. 51 ครบหนึ่งปีแล้วสินะ...

...วันนี้ 26 มีนาคม เมื่อหนึ่งปีที่แล้วเราถูกเรียกให้เข้าพบผู้อำนวยการที่ทำงานเก่า แล้วก็ทราบว่าถูกให้ออกจากงานเนื่องจากมีความผิดร้ายแรง เออสะใจดีเหมือนกันทำงานมาด้วยความจงรักภักดีตลอดระยะเวลาเกือบ 14 ปี จนที่ทำงานกลายเป็นเหมือนบ้านไปแล้ว ไม่เคยนึกเหมือนกันว่าจะเกิดสิ่งนี้ขึ้นได้ แต่มันก็ทำให้เราเข้าใจแล้วว่าไม่มีอะไรแน่นอน ขอบคุณประสบการณ์ที่ดีอีกครั้งหนึ่งที่สำคัญสำหรับชีวิตของเรา เพราะมันทำให้ชีวิตที่เหลืออยู่ของเราเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง และยังทำให้เราได้เรียนรู้คนอีกหลาย ๆ คนที่อยู่รอบ ๆ ข้างเราว่าใครเป็นอย่างไร ขอบคุณ ๆ

ประวัติการติดต่องานกับ รพ. มิชชั่น

...วันที่ 14 มีค. 51 เวลาบ่ายโมงถึงประมาณบ่ายสองโมงกว่า เราได้ไปพบ มร.จอร์จ และคุยเรื่องเดิมที่เคยส่งจดหมายไปอธิบายเรื่องต่าง ไม่น่าเชื่อเลยว่าเขาจะเป็นคนอย่างนี้ ไม่เคยพบคนแบบนี้จริง ๆ นิสัยเหมือนเด็กอมหมือไม่มีผิดเลย ไม่ยอมรับอะไรแถมยังแต่งเรื่องมาให้ผิดเราอีก เราละก็สรุปไปเลยว่า ขอให้พระเจ้าเป็นผู้ตัดสินก็แล้วกัน พระเจ้ารู้ว่าอะไรจริงและเท็จ และเจตนาใครเป็นอย่างไร มากล่าวหากันได้ไงว่า หลายคนที่อยากเป็นคริสเตียนแต่ไม่มาเป็นเพราะเห็นการทำตัวของเรา แล้วทำให้เขาไม่อยาก กลายเป็นว่าเราชั่วถึงขนาดนั้นเลยหรือนี่ โธ่
...แล้วยังมายุให้เรา แตกแยกกับโจอีก บอกว่าว่าโจได้มาให้ข้อมูลไว้หมดแล้วว่าเราพยายามที่จะหาข้อมูลจากโจ หลังจากที่เขาถูกเรียกไปสัมภาษณ์ โดยการโทรไปสอบถาม เรายังไม่เคยโทรไปหาโจเลย เบอร์เราก็ไม่มีแล้ว เค้าเอาอะไรมาพูดนิ แต่งเรื่องใส่ร้ายกันชัด ๆ เลย
...กลุ่มคนที่เราสร้างมิตรภาพไว้ และดีกับเราก็บอกว่าเป็นกลุ่มอิทธิพลของเราอีก แล้วจะให้เราอยู่อย่างไรว่ะเนี่ย อยากให้อยู่แบบเค้ากันเหรอ อยู่แบบไม่เคยยิ้ม และไม่เคยมีคนที่จริงใจด้วย ช่างน่าสมเพชจริง ๆ

เพื่อน...

...เพื่อนดี และเพื่อนไม่ดีวัดกันด้วยอะไรน้ะยากในการที่จะบอกว่าว่าใครดีหรือไม่ดี แต่โดยความรูสึกที่เป็นมนุษย์ก็คือถ้าใครดีกับเราก็คิดไปแล้วว่าเขาดี(กับเรา) แท้จริงเราไม่รู้เขาหวังอะไรหรือคิดอะไรในใจ กลุ้มจริง ๆ เลย แต่พระเจ้าคือเพื่อนที่ดีและดีตลอดการด้วย

ค่ายผู้อาวุโสที่แก่งกระจาน เจ็ดถึงเก้ามีนา ห้าหนึ่ง...

...รถออกจากร.พ.มิชชั่นเกือบบ่ายสี่โมงแล้ว มีรถ สองคัน เป็นรถตู้คันหนึ่ง และรถบิกอัพคันหนึ่งเรามุ่งหน้าไปยังแก่งกระจานเพื่อจะเข้าค่ายที่นั่น เป้าหมายคือการนอนเต้นท์อยู่ที่นั่น สองคืนด้วยกันมีผู้ร่วมเข้าค่ายหลายคนเหมือนกัน ขับรถมานานหลายชั่วโมงก็มาถึงแก่งกระจานเราตั้งหน้า ตั้งตากันตั้งเต้นท์เพื่อนอนสำหรับคืนนี้
...หลังจากกางเต้นท์เสร็จเรียบร้อยเราเริ่มทำกับข้าวกันสำหรับมื้อเย็น ทุกคนต่างช่วยกันคนละไม้ละมือปรุงอาหารตามที่สามารถจำทำได้ อาหารมือเย็นนี้ต้องอร่อยแน่นอน ผู้อาวุโสก็นั่งอ่านหนังสือ ดูลูกหลานปรุงอาหารเย็นกันอยู่ในเต้นท์ บ้างก็นั่งชมธรรมชาติซึ่งเป็นแก่งน้ำขนาดใหญ่ แต่น้ำจะแห้งไปนิดเมื่อเทียบการการที่เรามาครั้งที่แล้ว
...หลังจากทานอาหารกันเสร็จเราก็นั่งศึกษาพระคัมภีร์ด้วยกัน นำโดยอ.พะดา ยามค่ำคืน คืนนี้ดูเหมือนจะท้องฟ้าไม่เปิดเราจึงไม่ได้เห็นดวงดาวกันเลย แถมยังไม่พอ มีฝนปรอย ๆ มาด้วย เราก็นึกอธิษฐานขอให้พระเจ้าได้เลื่อนฝนไปที่อื่น ถ้าเป็นน้ำพระทัยของพระองค์ และก็ฝนก็ไม่ตกจริง ๆ ด้วย ถึงแม้ว่าท้องฟ้าจะดูมืดไปด้วยเมฆฝนก็ตาม ขอบคุณพระเจ้า หลังจากประชุมกันเสร็จแล้วทุกคนก็เข้านอน คงจะเหนื่อยจากการเดินทางกันมาพอสมควร

--- BMX & BMW ---

...ทุกครั้งที่ส่งลูกไปโรงเรียนก็อดคิดไม่ได้ว่า ลูกจะคิดอะไรหรือเปล่า ก็ภาวนาว่าขออย่าให้ลูกคิดอะไรก็แล้วกัน หลายครั้งที่ลูกถามเหมือนกันว่าทำไมไม่มีรถ เมื่อไหร่จะซื้อรถ เราก็ตอบลูกว่ามันไม่จำเป็นสำหรับเราตอนนี้ และก็เราก็ไม่ลำบากอะไรถ้าไม่มีรถ และอีกอย่างเราก็ต้องเตรียมเงินไว้ให้ลูก ๆ สำหรับค่าเทอมอีกยาวนานด้วย เห็นเพื่อน ๆ ของลูกพ่อแม่เค้ามีรถขับมาส่งกัน บ้างก็เบ็นซ์ บ้างก็บีเอ็ม...กลัวลูกจะคิดน้อยใจเหมือนกัน แต่อย่างไรก็แล้วแต่ พ่ออยากจะบอกให้ลูก ๆ รู้ว่าพ่อได้ให้สิ่งที่ดีที่สุดกับลูกแล้วตามพระทัยพระเจ้าที่ได้ให้เรา ลำพังพ่อแล้วคงไม่สามารถให้อะไรได้มากมาย เพราะพ่อเองก็ไม่มีอะไรติดตัวมาเลย ต้องสร้างทุกอย่างเอาเองหมด อยากจะบอกลูก ๆ ว่าลูก ๆ โชคดีนะที่ได้เป็นลูก ๆ ของพ่อ ขอให้ลูก ๆ ตั้งใจเรียน และอยู่กับสิ่งที่่เป็นอยู่ให้มาก เราจะต้องติดดิน อย่างนี้ตลอดไป เพื่อเราจะได้ไม่ลืมตัวว่าเรามาจากอะไร ตราบใดที่พระพรพระเจ้ายังเต็มเปี่ยมลูก ๆ ก็จะยังคงได้มีโอกาสเรียนต่อไป แต่บางครั้งเราก็ต้องเรียนรู้ความยากลำบากด้วยเช่นเดียวกันสู้ต่อไป...

เพื่อนธนภูมิ มาซ่อมแอร์ให้ และเพื่อนปีนัง ก็มากินข้าวด้วย

...เช้าวันใหม่ ตื่นนอนคล้าย ๆ กัน เดินทางอยู่ทุกวัน รุ่งเช้า ตื่นนอน เหมือนกัน ดังวานซืน หวังแค่เพียง ผ่านวันให้พ้นวัน ...เสียงเพลงที่เคยร้อง เมื่อหลายปีก่อน ดังก้องในความคิด ช่างเป็นชีวิตที่สำเร็จรูปตามนั้นจริง ๆ ชีวิตคนเรา ถ้าไม่คิด ไม่ทำอะไรที่เป็นประโยชน์เพื่อผู้อื่นบ้าง ไม่ห่วงใย เอื้ออาทร ใส่ใจดูแลคนรอบข้างให้มีความสุข มันก็คงอยู่ไปอย่างนั้นวัน วัน จริง ๆ
...เมื่อวานเพื่อนธนภูมิ มาซ่อมแอร์ให้ และเพื่อนปีนัง ก็มากินข้าวด้วย หลังจากนั้นก็ไป RBAC เพื่อเอาหลักฐานการชำระภาษีไปส่ง แล้วก็กลับมาพบครูประจำชั้นของนิกกี้ เสร็จแล้วก็กลับมาบ้านสอนเปียโนลูกได้นิดหน่อย คงจบภาระกิจละสำหรับวันนี้

เรื่องดีดี เกี่ยวกับความรัก ที่ได้จากเมล์

ผู้หญิงคนหนึ่งออกมาจากบ้านของเธอ และได้เห็นชายชราที่มีเคราสีขาว 3 คน นั่งอยู่ที่สนามหญ้าหน้าบ้านของเธอ
เธอไม่รู้ว่าพวกเขาเป็นใคร เธอพูดกับเขาว่า
' ฉันไม่คิดว่าฉันรู้จักพวกคุณ แต่ท่าทางคุณต้องหิวแน่เลย โปรดเข้ามาในบ้านและทานอะไรซักหน่อยเถอะ '
' สามีของเธออยู่ในบ้านไหม' เขาถาม
' ไม่' เธอตอบ ' เขาออกไปข้างนอก'
' ถ้าอย่างนั้น พวกเราก็เขาไปข้างในไม่ได้ดอก' เขาตอบ
ในตอนเย็น เมื่อสามีเธอกลับมาบ้าน เธอเล่าให้เขาฟังว่าเกิดอะไรขึ้น
' ไปบอกพวกเขาซิ ฉันกลับมาบ้านแล้ว และเชิญเข้ามาในบ้านเถิด'
เธอก็ออกไปและเชิญพวกชายชรานั้นให้เข้ามาในบ้าน
' เราเข้าไปในบ้านพร้อมกันไม่ได้หรอก' เขาตอบ
' ทำไมล่ะ' เธอถาม
ชายชราคนหนึ่งอธิบายว่า ' เขาชื่อ ความมั่งคั่ง'
เขาพูดและชี้ไปยังเพื่อนของเขา และชี้ไปยังอีกคนหนึ่งว่า
' เขาคือ ความสำเร็จ และฉันคือ ความรัก'
เขากล่าวต่อไปว่า
' บัดนี้ จงเข้าไปข้างในและปรึกษากับสามีของเธอว่า คนไหนในพวกเราที่คุณต้องการจะให้เข้าไปในบ้านของคุณ'
เธอกลับเขามาข้างในและบอกกับสามีของเธอ สามีของเธอรู้สึกดีใจมาก
' วิเศษจริงๆ ' เขากล่าว
' เมื่อเป็นเช่นนี้ เราจะเชิญ ความมั่งคั่ง เมื่อเขาอยู่กับเรา บ้านของเราจะเต็มไปด้วยความมั่งคั่ง'
ฝ่ายภรรยาไม่เห็นด้วย
' ที่รัก ทำไมเราไม่เชิญ ความสำเร็จ ล่ะ'
ขณะนั้นลูกสะใภ้ได้ยินทั้งสองกำลังปรึกษาจากมุมหนึ่งของบ้าน เธอก็เข้ามาและแนะนำว่า
' จะไม่ดีกว่าเหรอ ถ้าเราเลือก ความรัก บ้านของเราจะเต็มไปด้วยความรักไง'
' เราฟังสิ่งที่ลูกสะใภ้แนะนำเถอะ' สามีกล่าวกับภรรยา
' ออกไปข้างนอกและเชิญความรักเขามาเป็นแขกของเราเถอะ'
ภรรยาออกไปและถามชายชราทั้ง 3 ว่า
' ใครคือความรัก โปรดเข้ามาและเป็นแขกของเราเถอะ'
ความรักลุกขึ้นและเดินไปยังบ้าน ชายชราอีก 2 คนก็ลุกขึ้นและตามเขาไป ด้วยความประหลาดใจ ภรรยาถาม ความมั่งคั่ง และความสำเร็จว่า
' ฉันเชิญเพียงความรัก ทำไมคุณถึงเข้ามาด้วยล่ะ'
ชายชราตอบพร้อมกันว่า

' ถ้าคุณเชิญความมั่งคั่ง หรือ ความสำเร็จ คนใดคนหนึ่ง อีกสองคนก็จะอยู่ข้างนอก
แต่เมื่อคุณเชิญความรัก ที่ใดที่เขาไป เราจะไปกับเขา ที่ใดมีความรัก ที่นั่นก็จะมีความมั่งคั่งและความสำเร็จ'

คุณมีตัวเลือก 2 ข้อคือ 1. ปิดมันเสีย 2. เชิญความรัก โดยแบ่งปันเรื่องนี้กับทุกคนที่รัก
( อย่าเอาความมั่งคั่ง , สำเร็จในการงานโดยไม่ คำนึงถึงความรักต่อเพื่อนร่วมงาน , สังคม , และครอบครัว)

ข้อมูลเกี่ยวกับครูอาสารุ่นที่ 99 ของฉัน...

มีโอกาสได้ไปร่วมงานครูอาสารุ่นที่ 99 ที่มูลนิธิกระจกเงาได้จัดขึ้นอีกครั้งระหว่างวันที่ 14-17 ก.พ. 51 ณ. หมู่บ้าน อาจ่า เชียงราย ซึ่งเป็นหมู่บ้านของเผ่า อาข่า ดูข้อมูลได้ที่นี่จ้ะ ภาพส่วนหนึ่งของกิจกรรม

"พี่หร่อง" นักเลง 2499 ที่ไม่มีใครรู้จัก...

...วันนี้ได้นั่งแท๊กซี่จาก รพ.มิชชั่น กลับบ้านหลังจากได้พูดคุยกับลุงคนขับได้สักพักจึงได้ข้อมูลว่าลุงคนขับไม่ใช่คนธรรมดา แต่เป็นถึง...(เดาสิ) ลุงแกบอกว่า แดง ใบเล่ย์ ยังยกมือไหว้เรียกแกว่าพี่เลย พูดแล้วก็แกก็ยกมือไหว้พงก ๆ สบถสาบานอะไรไม่รู้ของแก ราวกับว่ากลวพวกเราจะไม่เชื่อ แกยังบอกอีกว่าแกเป็นเด็กแถวนี้ เกิดที่โคลีเซี่ยม รู้จักหมด เด็กสามเหลี่ยมสมัยนั้น...อยู่ในบ้านพักรถไฟ รวมถึง สมบัติ ม. ที่เป็นนักแสดงก็เป็นเพื่อนแก ฟังแกพูดแล้วก็น่ามันส์ กับอดีตของแกเหมือนกัน เกชา ป. ที่เป็นนักแสดงแกก็รู้จักสมัยนั้น คนสมัยก่อนนักเลงจริง ไม่รุมกัน ยิงกัน เหมือนสมัยนี้ แก บอก... ท้ายที่สุดแกสรุปว่า แต่เดี๋ยวนี้เลิกหมดแล้วเพราะอายุปัจจุบันก็ 71 ปี แล้วแกบอกว่า เลี้ยบนะยังมีอยู่ แต่เขี้ยวไม่มีแล้ว ถึงซ่าส์ไปก็ไม่มีใครรู้จักแล้ว เราถึงได้ข้อคิดว่าไม่มีอะไรใต้ฟ้านี้ที่จะยั่งยื่น นอกจากพระเจ้าเท่านั้น...ขอบคุณลุง สนั่น หอมหวล ที่เล่าเรื่องดีดีให้พวกเราได้ฟัง...

คิดว่าจะบันทึกประวัติของตัวเองไม่มีโอกาสสักที...

แวบเข้ามาในความคิดหลายก็หลายครั้ง ว่าอยากจะบันทึกประวัติของตัวเองไว้เพื่อวันข้างหน้าจะเป็นประโยชน์สำหรับลูกหลานว่าไปโน่นเลย แต่ก็ดีนะ ทะยอยบันทึกไว้เพราะกว่าหนังสือเล่มนี้จะจบก็อีกตั้งหลายปี กลัวประสบการณ์ต่าง ๆ จะถูกลบเลือนด้วยเวลาที่ผ่านไปและก็สังขารที่ร่วงโรยแบบไม่ไว้หน้าใคร... จะพยายามนะ แต่คงไม่ใช่วันนี้ อีกตามเคยเลื่อนไปอีกล่ะ

"พระเจ้าทรงดูแล" ...ตามคำขอ

"พระเจ้าทรงเลี้ยงดูข้าพเจ้าดุจเลี้ยงแกะ ข้าพเจ้าจะไม่ขัดสน" สดุดี 23:1 ตั้งแต่เริ่มต้นชีวิตการเป็นคริสเตียนของฉัน ฉันจำได้ว่าได้ยินข้อพระคัมภีร์นี้บ่อย ๆ และยังเคยใช้เป็นบทท่องจำสำหรับการเรียนพาธไฟน์เดอร์ด้วยสมัยตอนเรียนมัธยม มันจะไม่มีความหมายอะไรเพิ่มขึ้นเลย ถ้าฉันไม่ได้มีประสบการณ์จริงกับข้อความดังกล่าว
...ปลายปี 2549 บรรยากาศที่ทำงานของฉันเริ่มตรึงเครียด ฉันก็ไม่ทราบด้วยสาเหตุมาจากอะไร อาจจะเป็นเพราะสภาพเศรษฐกิจของสังคมปัจจุบันที่ทำให้เป็นไป จนในที่สุดฉันก็ได้เห็นเพื่อนร่วมงานถูกจ้างให้ออกจากงาน มันไม่ใช่คนเดียว ไม่นานนักก็มีอีกคนที่ต้องถูกจ้างให้ออกจากงาน ฉันรู้สึกสะเทือนใจจริง ๆ กับสภาพที่เห็นดังกล่าว เพื่อนได้มาปรับทุกข์และร้องไห้ร่วมกันกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับเขา ฉันได้แต่คิดในใจว่าถ้ามันเกิดขึ้นกับฉันบ้างฉันจะทำอย่างไร แต่ก็อดที่จะสงสารเพื่อนไม่ได้ขณะนั้น
...และแล้วสิ่งที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นกับฉันจริง ๆ เมื่อปลายเดือนมีนาคม 2550 ฉันถูกเรียกให้เข้าพบกับหัวหน้าองค์กรนั้นและได้รับจดหมายเป็นภาษาอังกฤษ ให้ฉันอ่าน หลังจากที่ฉันอ่านแล้วก็เข้าใจว่ามีอะไรเกิดขึ้นแล้วกับฉัน ฉันทบทวนสิ่งที่ตัวเองเข้าใจโดยการส่งจดหมายดังกล่าวให้กับหัวหน้าฝ่าย ท่านหนึ่งที่ได้เข้าเป็นพยานด้วย ให้ช่วยแปลให้หน่อย เขาก็แปลให้แบบอึดอัด แบบไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เกิดขึ้นเช่นเดียวกัน สรุปก็คือในจดหมายนั้นบอกว่า ฉันทำผิดร้ายแรง และจำเป็นต้องให้ออกจากงานทันทีโดยไม่ต้องจ่ายค่าบอกกล่าวล่วงหน้า 10 เดือน ในใจฉันสะอื้นลึก ๆ แต่ไม่มีใครเห็นความรู้สึกนั้นของฉัน เพราะฉันซ่อนมันไว้อย่างดี คำถามเกิดขึ้นในใจฉันทันที สิ่งที่ฉันหวังดี ความจงรักภักดีของฉันที่มีต่อองค์กรตลอดระยะเวลาเกือบ 14 ปี ที่ผ่านมามันลงเลยด้วยแบบนี้กับความรู้สึกของผู้นำองค์กรคนเดียวหรือ
...ลูกฉัน 3 คนกำลังเรียนหนังสืออยู่ ต้องใช้เงินจำนวนมากแต่ละเดือน แม่ที่พิการขาหัก 2 ข้างไม่สามารถเดินได้ ต้องนั่งอยู่ในรถเข็นตลอดเวลาถ้าไม่ได้อยู่บนเตียงนอน ค่าใช้จ่ายสำหรับค่ายาก็ไม่น้อยต่อเดือน ค่าใช้จ่ายอื่น ๆ ในบ้านอีก หนี้สินที่ต้องผ่อนชำระต่อเดือนอีกล่ะ ฉันยอมรับว่าความจงรักภักดีต่อองค์กรเพื่อที่จะทำงานรับใช้องค์พระผู้เป็นเจ้ามันทำให้ฉันลืมวางแผนเรื่องสิ่งเหล่านี้ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา ฉันทำงานโดยได้รับค่าตอบแทนเมื่อเทียบกับเพื่อนรุ่นเดียวกันที่จบมาพร้อมกัน ฉันได้น้อยกว่า 2-3 เท่า แม้ว่าฉันจะมีค่าใช้จ่ายต่อเดือนติดลบเดือนละไม่น้อย แต่มันก็ไม่ได้ทำให้ฉันกระวนกระวายแต่อย่างใด เพราะเชื่อว่าพระเจ้าจะทรงเลี้ยงดู
...ฉันต้องถูกให้ออกจากงานทันที คำถามมากมายเกิดขึ้นในความคิดของฉัน มันยังคงเวียนวนอยู่เพื่อหาคำตอบ ในช่วงเวลาที่สับสนนั้น ฉันจะไปอยู่ที่ไหน เพราะปกติอยู่บ้านพักสวัสดิการ เมื่อถูกให้ออกจากงานฉันก็ต้องย้ายออกจากบ้านพักสวัสดิการ แล้วจะไปอยู่ไหน? ลูกจะมาเรียนได้อย่างไร? ค่าใช้จ่ายต่าง ๆ จะหาได้จากไหน หนี้สินที่ต้องจ่ายจะเอาจากไหน แม่ที่ไม่สบายล่ะที่ต้องอยู่กับเรา จะไปอยู่ไหน ท่านก็สุขภาพไม่ค่อยดี ฉันยอมรับว่า ณ.ขณะนั้นฉันสับสน และตั้งคำถามกับพระเจ้าว่าเกิดอะไรขึ้น ฉันแค่คิดในใจว่าสักวันหนึ่งมันอาจจะต้องเกิดขึ้นกับฉัน และแล้ววันนั้นก็มาถึงจริง ๆ
...ห้วหน้างานฉันพยายามแนะนำให้ผู้นำองค์กรให้โอกาสฉันเขียนจดหมายลาออกเพื่อจะได้มีโอกาสรับผลประโยชน์บางอย่างที่จะเป็นค่าใช้จ่ายได้ในช่วงเวลาที่ลาออก ดีที่ฉันมีโอกาสได้อยู่บ้านพักสวัสดิการได้อีก 1 เดือน จนถึงปลายเดือนเมษายน 2550 ตอนแรกฉันไม่สนใจที่จะทำตาม เพราะฉันคิดว่าฉันไม่ได้ผิดตามคำกล่าวหาและร้ายแรงจนถึงขั้นที่ไม่ต้องจ่ายค่าบอกกล่าวล่วงหน้า ท้ายที่สุดฉันได้อธิษฐานถามพระเจ้าด้วยน้ำตา คนเดียว 2-3 วัน ฉันไม่ได้แสดงความอ่อนแอให้ใครเห็น เพราะฉันคือคนเดียวในครอบครัวที่หารายได้ ถ้าใครเห็นความอ่อนแอของฉันตอนนี้ เขาคงจะหวั่นไหวเหมือนกัน ในสังคมฉันยังคงยิ้มได้ แต่ส่วนลึกในใจใครจะรู้ ฉันยอมเขียนจดหมายลาออกตามคำแนะนำ
...ฉันต้องออกจากสถานที่ที่เป็นเหมือนบ้านและที่ทำงานของฉันตลอดระยะเวลาเกือบ 14 ปีที่ผ่านมา มันไม่เจ็บปวดอะไรมากมายสำหรับฉันหรอก แต่สิ่งที่ทำให้ฉันเจ็บปวดและถึงกับกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ ก็คือฉันไม่สามารถตอบคำถามของลูก ๆ ได้ว่า "ทำไมเราต้องย้ายล่ะ?" อธิบายไปลูก ๆ ก็คงไม่เข้าใจหรอก ฉันได้แต่เพียงว่าสักวันหนึ่งลูก ๆ คงจะเข้าใจ ขอบคุณเพื่อน ๆ ที่ดีที่ช่วยให้กำลังใจฉันยามที่ฉันสับสน และแล้วฉันก็เข้าใจว่าพระเจ้ามีแผนการสำหรับลูกของพระองค์เสมอ ฉันพยายามหาบ้านพักใหม่จนฉันได้บ้านพัก เป็นบ้านเช่า ใกล้กับโรงเรียนของลูก และได้งานทำอีก 1 เดือนทันที แม้ว่าฉันจะไม่สบายใจกับที่ทำงานที่ได้ฉันทำอยู่แค่ 3 เดือนแล้วลาออกอีก ไม่ใช่เพราะว่าค่าตอบแทนน้อยหรืออย่างไร แต่มันคือความสุขทางใจฉันหาไม่เจอต่างหากล่ะ ฉันตัดสินใจลาออกจากงานหลังจากทำที่นั่นได้ 3 เดือน และฉันก็ได้งานทำงานที่ใหม่ซึ่งได้ค่าตอบแทนหลายเท่ากว่าที่เคยได้มันเพียงพอสำหรับทุกสิ่ง และตอบทุกคำถามที่มีในใจฉัน ใครจะเชื่อว่ามันเป็นเรื่องบังเอิญ แต่ฉันคงปฏิเสธความรักของพระเจ้าไม่ได้แน่ "แต่ท่านทั้งหลายจงแสวงหาแผ่นดินของพระเจ้า และความชอบธรรมของพระองค์ก่อน แล้วพระองค์จะทรงเพิ่มเติมสิ่งทั้งปวงเหล่านี้ให้" ม้ทธิว 6:33 ฉันเข้าใจแล้วว่าพระองค์หมายถึงอะไรนับแต่นี้ต่อไปฉันไม่กระวนกระวายเรื่องเหล่านี้อีกแล้ว ฉันบอกกับตัวเองว่าจะต้องทำทุกอย่างเพื่อที่จะรับใช้ภารกิจของพระองค์มอบทุกอย่างให้พระองค์ทรงนำ ขอพระองค์ได้ทรงใช้ฉันให้กิดประโยชน์ในภารกิจของพระองค์เถิด
...วันนี้อยากจะเป็นพยานให้กับทุกคน ถ้าพระเจ้าทรงดูแลฉันขนาดนี้ พระเจ้าองค์เดียวกันนี้แหละ จะทรงดูแลท่านด้วยเช่นกันเดียวกัน...คุณพร้อมที่จะให้พระองค์เป็นผู้ดูแลคุณหรือไม่...อาเมน

ในห้วงแห่งความวังเวง...

"ใจของเราเป็นทุกข์แทบจะตาย จงเฝ้าอยู่กับเราที่นี่เถิด" มธ.26:38 ใครล่ะจะเข้าใจความอ้างว้างของเราเท่ากับตัวเราเอง ยามเมื่อเราต้องการเพื่อน ต้องการคนเข้าใจ เพื่อนสนิทข้างกายก็ไม่เข้าใจ คนที่เราคิดเชื่อถือก็ไม่ใช่ที่เราจะปรึกษาได้ เราเข้าใจแล้วว่าในสภาพของการเป็นมนุษย์นั้นไม่มีที่ความช่วยเหลือที่สมบูรณ์ทุกอย่างมีแอบแฝงไว้ด้วยอะไรบางอย่างซึ่งมันก็คือความบาปนั่นเองที่ทำให้เป็นอย่างนั้น ...ขณะที่พระเยซูต้องการเพื่อนยามที่อ้างว้างที่สุด สาวกที่คนสนิทของพระองค์ เปโตร, โยฮัน, ยาโกโบ ก็ยังไม่เข้าใจพระองค์ไม่ได้เห็นถึงความอ้างว้างของพระองค์ พวกเขาก็ยังง่วงเหงาและหลับไหลในยามที่พระองค์ต้องการที่ปลอบใจ มันทำให้สัมผัสถึงเราความรู้สึกช่วงขณะนั้นของพระองค์ ในสภาพของความบาปนี้ไม่มีใครหลุดพ้น ขอให้เป็นไปตามน้ำพระทัยของพระองค์เถิด
...มนุษย์พยายามแสวงหาที่พึ่งเมื่อยามเรามีความทุกข์จากเพื่อนรอบ ๆ ข้างเรา จากคนที่เรารัก จากคนที่เราไว้ใจ แต่ก็ใช่ว่าเราจะได้ความสงบใจทุกครั้งไป แต่ในองค์พระผู้เป็นเจ้าไม่เคยที่จะผิดหวังในที่เราต้องการเลย ขออย่าให้เราละเลยที่จะแสวงหาพระองค์ ให้พระองค์เป็นที่พึ่งของเราตลอดไป

สิ่งร้าย ๆ มักจะมาพร้อมกับสิ่งดี ๆ เสมอแต่อะไรจะมาก่อนล่ะ...

...วันอังคารที่ 29 มกราคม 2551 เราได้ไปเป็นพยานในการแจ้งความของโรงพยาบาลมิชชั่นที่กับสถานีตำรวจนางเลิ้ง ที่สำนักงานตำรวจแห่งชาติ ซึ่งเราก็ได้รับนัดให้มาให้ปากคำตั้งหลายครั้งแล้ว แต่ก็คิวทางเจ้าหน้าที่ตำรวจไม่ว่างสักทีก็เลยต้องเลื่อนไปทุกครั้ง วันนี้ก็ได้โอกาสเสียที ซึ่งเราก็อยากรู้เหมือนกันว่าเรื่องอะไรกันแน่ ทราบคร่าวจากนพรัตน์ และประเวส ว่าเป็นเรื่องเกี่ยวกับเมล์ ซึ่งเราก็ไม่กล้าที่จะถามอะไรกับน้องเค้ามากนักกลัวเค้าลำบากใจในการตอบ รอให้ถึงคิวเราค่อยสอบถามจากเจ้าหน้าที่ดีกว่า
...สรุปที่ตำรวจสอบสวนก็คือมีคนเข้าไปสร้างเมล์ User ชื่อ temp@mission-hospital.org และทำการ re-direct เมล์ของฝ่ายบริหารมาที่ temp@mission-hospital.org ตำรวจถามเราว่าเราได้สร้างใช่หรือเปล่า เราก็บอกว่าใช่ ตำรวจถามว่าทำไมถึงสร้าง ทั้งที่ลาออกจากงานแล้ว ฉันก็เล่าเรื่องต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นให้ทางตำรวจทราบ และก็บอกว่าการที่ต้องออกจากงานนั้น หน้าที่นี้ที่รับผิดชอบก็ยังไม่ได้ถูกส่งมอบให้ใครรับผิดชอบต่อ และก็เป็นหน้าที่ที่ถือว่าเป็นความลับฉันก็ไม่กล้าที่ส่งมอบให้ใครทำ เลยดูแลมาเรื่อย ๆ และก็ได้สร้าง temp@ ดังกล่าวเพื่อสำรองเก็บข้อมูลเมล์ของฝ่ายบริหารอีกชุดหนึ่ง เพื่อป้องกันเมื่อมีการสูญหายจะได้หามาให้ได้ และได้ทดสอบการทำงานโดยการ re-direct จาก temp@ สำเนาต่อมาที่เมล์ของฉัน ซึ่งนาน ๆ ฉันก็จะเข้าไปดูแลความเรียบร้อยเช่นเคยทำเพราะถือว่าเป็นหน้าที่ที่ยังต้องรับผิดชอบต่อไป ก็เพราะฉันรักโรงพยาบาลจึงได้ทำเช่นนั้น จนถึงประมาณกลางเดือน มิถุนายน 2550 ฉันก็ไม่สามารถเข้าไปจัดการระบบดังกล่าวได้ และฉันก็ไม่ได้สนใจอะไรต่อไปเพราะคิดว่าคงจะมีคนมาดูแลต่อแล้ว และฉันก็ลืมทุกสิ่งทุกอย่างไปหมดแล้วจนถึงปัจจุบัน เมื่อเล่าดังนี้ทางเจ้าหน้าที่ตำรวจร้อง "อ้อ เป็นเช่นนี้เอง" ตำรวจบอกว่าแล้วทำไมไม่คุยกันให้เข้าใจ ฉันแปลกใจมากตำรวจเข้าใจสิ่งที่ฉันทำ แต่เพื่อนร่วมงานและเพื่อนร่วมหลักความเชื่อเดียวกันกับฉันทำไมถึงไม่เข้าใจ? เขาคิดอะไรของเขา?
... จนวันดังกล่าวที่ฉันมาให้ปากคำ ฉันจึงทราบว่าได้มีการแจ้งความไว้เมื่อวันที่ 1 ธค.50 ที่สถานีตำรวจนางเลิ้ง เพราะมีหัวหน้าไอทีคนใหม่ไปตรวจพบสิ่งที่ฉันได้ทำไว้ และก็ไปรายงานผู้อำนวยการ เลยกลายเป็นว่าฉันดักรับข้อมูลของฝ่ายบริหารไป ทางโรงพยาบาลจึงไปแจ้งความจะเอาผิดกับฉันให้ได้เลย...แต่ก็แปลกใจทำไมไม่เรียกฉันไปคุยถือสอบถามกันก่อนเพราะฉันก็ไปโบสถ์ที่นั่นเกือบทุกเสาร์ ฉันเสียใจจริง ๆ กับการกระทำแบบไร้ซึ่งมนุษยธรรมที่ได้กระทำกับฉัน แต่ฉันก็ไม่ได้ถือโทษหรือว่าโกรธอะไร แต่ฉันกลับเห็นว่าซาตานนี่ช่างเก่งกาจจริง ๆ สิ่งที่เราทำมันอาจจะผิดมากในสายตาของเขาก็ได้ หรือไม่ก็ผิดจนไม่สามารถที่จะให้อภัยได้ ช่างเถอะฉันรู้ตัวฉันเองว่าฉันทำอะไร และมีเจตนาอย่างไรก็พอแล้ว ส่วนคนอื่นจะเข้าใจหรือไม่อย่างไร ฉันคงบังคับใครไม่ได้ ฉันเพียงแต่หวังว่าสักวันหนึ่งความจริงมันก็คงจะต้องปรากฏว่าอะไรเป็นอะไร
...ฉันได้แต่เพียงหวังว่าจะมีสิ่งที่ดี ๆ ให้ชืนใจตามมานะ หลังจากที่ได้รับสิ่งที่ฉันคิดว่าร้ายแล้วล่ะ...สำหรับฉัน
...วันที่ 26 กุมภาพันธ์ ฉันได้ไปที่ สน.นางเลิ้งอีกครั้ง ตามโทรศัพท์นัดหมายของร้อยเวร ได้พูดคุยกับร้อยเวรแล้วก็รู้สึกว่า เขาเอือมระอากับทนายและก็หัวหน้าไอที ของโรงพยาบาลเป็นอย่างมากฟังจากที่เขาเล่าให้เราฟังนะ เราก็ฟังและก็บอกเค้าว่ามันเป็นเรื่องผลประโยชน์ของเขา ทนายว่าความก็อยากจะได้ค่าตอบแทนในเมื่อคดีไม่จบก็คงจะไม่ได้อะไร ร้อยเวรบอกว่าเราจะมีหลักฐานอะไรมาต่อสู้หักล้างกับเขาอีกไหม ความจริงคดีนี้ ร้อยเวรบอกว่าจะจบลงแล้วก็ส่งเรื่องให้อัยการ เพราะไม่มีเหตุของความผิดและก็เป็นเหตุที่เกิดก่อนพรบ.จะออกด้วย แต่ทางทนายและหัวหน้าไอที ก็ยังเสาะหาข้อมูลมาเพิ่มบอกว่าจะเอาผิดให้ได้ เราก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเขาถูกสั่งให้ทำแบบนั้นโดยผู้นำองค์กรหรือเปล่านะ แต่อย่างไรก็ช่างเถอะในเมื่อเขาไม่ยอมก็สุดแล้วแต่จะเป็นไปเราบอกอย่างนี้กับร้อยเวร และก็เล่าถึงหลักความเชื่อของศาสนาของเราว่าการแก้แค้น และการต้องฟ้องร้องกันถึงในศาลเป็นเรื่องที่น่าอายอย่างยิ่งเพราะมันขัดกับหลักความเชื่อและสิ่งที่เราได้สอนผู้อื่น แล้วถ้าเป็นแบบนี้เราจะไปสอนใครได้ ร้อยเวรก็เข้าใจ สิ่งที่ร้อยเวรไม่เข้าใจตอนนี้ก็คือทำไมโรงพยาบาลถึงได้จะเอาผิดให้ได้ก็ไม่รู้นะ หรือว่าเขามีความผิดอะไรซ่อนไว้ใน อีเมล์ ที่ไม่อยากให้คนอื่นรับรู้ ซึ่งเราก็ไม่รู้เหมือนกันนะ เพราะไม่ได้สนใจ เพราะไม่เห็นสำคัญอะไรกับเราสักหน่อย เราต้องอดทนต่อไปกับการทดลองนี้ แต่บางครั้งก็เหลืออดจริง ๆ เคยคิดจะต่อสู้แต่ก็เป็นแค่ความคิดแค่แว๊บ ๆ ถ้าเป็นเราสมัยก่อนหลายปีมาแล้วไม่รู้จะมีอะไรเกิดขึ้นนะเพราะเราใจร้อนมาก แต่เราก็สงบลงได้ เราขอมอบทุกอย่างให้พระเจ้าเป็นผู้ตัดสินก็แล้วกัน พระองค์มีทางแก้ไขปัญหาที่ดีเสมอ และเราก็จะรับทุกอย่างที่พระองค์เห็นว่าเหมาะสม และสมควรให้เป็น รอต่อไป..........

ใครอยากร่วมกิจกรรมการกุศลเข้ามาดูกัน...

แต่ละช่วงเวลาที่ผ่านไปของชีวิตนั้นเราสามารถเติมสีสันให้กับชีวิตของเราได้ จะด้วยการประกอบการใดก็แล้วแต่มันก็คือสิ่งที่จะกลายมาเป็นประสบการณ์ไม่ว่าจะดีหรือเลว(ไม่ดี รึป่าว)ฉันมีโอกาสได้ร่วมงานการกุศล เพราะมันคือส่งที่ปรารถนาจะทำอยู่แล้วเพราะมันทำให้จิตใจสูงขึ้น และเกิดความสุขในจิตใจ ใครอยากจะมีส่วนร่วมลองเข้ามาศึกษาดูตัวอย่างสิ ไม่สงวนลิขสิทธิ์คราบ.......ดูประมวลภาพกิจกรรมที่เราได้ไปร่วมงานครูอาสารุ่นพิเศษ วันเด็ก 51 ที่มูลนิธิกระจกเงา เป็นวันที่มีความสุขยิ่ง

ไปพักร้อนที่แก่งกระจาน (เพชรบุรี) กับเรามะ...

ตอนแรกเราวางแผนจะไปเที่ยวงานโคนมที่โคราช 25-27 มกราคม 51 แต่ว่ามีเหตุคืองานยกเลิกไป ดังนั้นอีกแผนหนึ่งก็ผุดขึ้นมาทันทีคือไปเที่ยวที่ แก่งกระจาน จังหวัดเพชรบุรี ไม่รอช้าเรารีบโทรจองบ้านพัก กะว่าจองไปงั้นแหละ ถ้าได้คงเลือกไปกางเต้นท์นอนดีกว่าได้บรรยากาศมากกว่า เราออกเดินทางจากกรุงเทพ เกือบ 4 โมงเย็น ไปถึงจุดหมายปลายทางที่กางเต้นท์ เกือบ 2 ทุ่มละ ฮ่า...นั่งรถเหนื่อย เมื่อย ...ตูด....
...เมื่อกางเต็นท์เสร็จแล้ว เราก็งัดห่อข้าวที่พกพามาด้วยออกมากินกันด้วยความเอร็ดอร่อย แล้วก็ทยอยไปอาบน้ำกัน ประทับใจมากสำหรับห้องน้ำที่นั่น สะอาดมาก ๆ ไม่มีกลิ่นเลย แถมใครจะเข้าห้องน้ำต้องเปลี่ยนรองเท้าด้วย เคยเห็นห้องน้ำสะอาดแบบนี้ที่หนึ่งที่ประทับใจเช่นกันที่ ดอยตุง ไม่น่าเชื่อว่ายังมีที่นี่อีก...คืนนี้เรานมัสการกันก่อนที่จะเข้านอนเพื่อเตรียมตัวที่จะตื่นเช้าพรุ่งนี้เพื่อไปดูทะเลหมอก ระยะทางอีกไกลเลย และทางก็ไม่ได้สะดวกนะ..เห็นบอกว่าเกือบ 60 กม.แน่ะ
...ตื่นแต่เช้าเพราะเสียงดังของกลุ่มข้าง ๆ ปลุกตั้งแต่มืดเลย แล้วเราก็ตั้งหน้าตั้งตาเดินทางไปดูทะเลหมอกกัน ณ. สถานที่ ที่ เรียกว่า เขาพะเนินทุ่ง ทางลำบากจริง ๆ แล้วเราก็มาถึงจนได้อ่ะ แต่ทะเลหมอกไม่ค่อยมีแล้ว ชมธรรมชาติได้อิ่มแล้ว เราก็เดินทางกลับลงมาเพราะถึงเวลาให้ลงแล้วถ้าไม่ลงช่วงนี้ก็จะต้องรอไปตอนบ่ายเลย คือ บ่าย สี่โมงเย็นโน่นแหละ เราลงมาประมาณ เก้าโมงเช้า แล้วเดินทางเรื่อยมาจนกลับมาถึงที่เราตั้งแค้มป์ ที่อุทยานแห่งชาติแก่งกระจาน เพื่อบางคนขอเข้าไปในเมืองเพชรบุรี เพื่อไปซื้อเต้นท์สำหรับคืนนี้ เพราะไม่อยากเช่า และสำคัญสำหรับอาหารมื้อเย็นนี้ด้วย รอจนเย็น ๆ เพื่อนก็กลับมา เราเล่นน้ำกับเด็ก ๆ สนุกมาก น้ำน่าเล่นมากเลย
...คืนนี้เราเล่นเกมส์กับเด็ก ๆ ไป พร้อมกับอาหารอย่างล้นหลามที่เพื่อนได้เตรียมมาจากการเข้าเพชรบุรีวันนี้ กินเท่าไรก็ไม่หมด คืนนี้เราทั้งหมดก็เล่นอยู่กับเด็ก ๆ อยู่จนดึก มีเต้นท์ทั้งหมด 5 หลังเลยสำหรับคืนนี้อากาศค่อนข้างร้อนอบอ้าว คุณแมวไปยืมเตาย่างของเต้นท์ข้าง ๆ สำหรับอุ่นอาหารแต่ว่าสายไปเพราะเราเริ่มอิ่มกันหมดแล้วสรุปก็คืออาหารเหลือ...และแล้วคืนนี้เราก็ทะยอยกันเข้านอนเพราะดึกแล้ว พรุ่งนี้เราจะตื่นกันแต่เช้าเพื่อถ่ายรูปและจะพายเรือด้วยล่ะ...น่าสนุก...
...เราตื่นกันแต่เช้าเพื่อถ่ายรูปหรือเพื่ออาหารเช้าก็ไม่ทราบเราก่อไฟ เพื่อต้มน้ำสำหรับมาม่าเมื่อกินกันอิ่มหนำกับมื้อเช้าแล้วก็ทะยอยลงน้ำ และเช่าเรือสำหรับพาย เราเปลี่ยนกันรับเด็ก ๆ ออกเรือพายไป เด็ก ๆ น่าจะสนุกกันเพราะเห็นร้องงอแง ไม่อยากจะขึ้นจากน้ำกันเลย เล่นน้ำ, พายเรือจนเหนื่อยเข้าที่เราก็เตรียมของที่จะกลับ หลังจากเก็บเต้นท์เรียบร้อยเกือบสิบเอ็ดโมงเช้า ทุกคนเหนื่อยมากเลยพากันนอนพักผ่อนแบบหมดรูป บางคนถึงกับกรน...ปรือส์....ๆๆๆๆ เพราะเหนื่อยรึป่าว แล้วเราก็ตื่นจากหงีบกัน เพื่อเตรียมตัวกลับ ก่อนกลับเราถ่ายรูปกันเป็นที่ระลึก คงจะต้องลาก่อนแล้วนะ แก่งกระจาน หลายคนบอกว่าคงจะต้องหาโอกาสกลับมาใหม่เพราะประทับใจที่นี่มาก...