กาหลง เธอคือเพื่อนยาก ของฉันจริง ๆ

...สงสาร เห็นใจเธอจริง ๆ นะกา เธอคือเพื่อนยาก ของฉันจริง ๆ
เช้านี้ตื่นเช้าเพราะว่าต้องไปนำนมัสการเช้า ให้เปตองไปช่วยร้องเพลงให้ด้วย อ่านพระคัมภีร์ โยฮัน 6:33-40 แล้วก็สลับกับเปตองร้องเพลง ทำให้ใจรู้สึกสงบ แล้วก็ภูมิใจตัวลูกมาก
...เช้าวันนี้ แม่มีนัดกับหมอที่ รพ.รามาฯ อุ้มแม่ลงมาจากบ้าน เรียก แท็กซี่ แล้วก็ดุ กานิดหนึ่ง ที่ช้า เพราะว่าเกือบจะ เก้าโมงอยู่แล้ว แต่ก็เห็นใจเธอนะกานะ ฉันขอโทษ แต่ก็อยากให้เธอรักษาเรื่องเวลาให้มาก ๆ เห็นแล้วก็อนาถใจเหมือนกัน เธอพาแม่สามีไปหาหมอ ลูก ก็ร้องตาม งอแง... สามีก็ต้องทำงาน...อดทนนะกานะ ตอนบ่ายกาโทรมาบอกว่าเงินอาจจไม่พอ เราโอนเงินไปให้อีก เจ็ดพัน... แล้วได้ยินเสียงกาบอกว่า รู้ไหม..."พ่อฉันตายแล้ว แล้วค่อยพูดกัน" เท่านั้นฉันก็นึกสงสารเธอแบบสุดขั้วหัวใจ น้ำตาไม่รู้ไหลออกมาได้อย่างไร มันไม่ใช่น้ำตาแห่งความเสียใจนะ แต่มันเป็นมากยิ่งกว่านั้น ฉันสงสารเธอจริง ๆ กาหลง

รักนะ
สามีของเธอ