ในห้วงแห่งความวังเวง...

"ใจของเราเป็นทุกข์แทบจะตาย จงเฝ้าอยู่กับเราที่นี่เถิด" มธ.26:38 ใครล่ะจะเข้าใจความอ้างว้างของเราเท่ากับตัวเราเอง ยามเมื่อเราต้องการเพื่อน ต้องการคนเข้าใจ เพื่อนสนิทข้างกายก็ไม่เข้าใจ คนที่เราคิดเชื่อถือก็ไม่ใช่ที่เราจะปรึกษาได้ เราเข้าใจแล้วว่าในสภาพของการเป็นมนุษย์นั้นไม่มีที่ความช่วยเหลือที่สมบูรณ์ทุกอย่างมีแอบแฝงไว้ด้วยอะไรบางอย่างซึ่งมันก็คือความบาปนั่นเองที่ทำให้เป็นอย่างนั้น ...ขณะที่พระเยซูต้องการเพื่อนยามที่อ้างว้างที่สุด สาวกที่คนสนิทของพระองค์ เปโตร, โยฮัน, ยาโกโบ ก็ยังไม่เข้าใจพระองค์ไม่ได้เห็นถึงความอ้างว้างของพระองค์ พวกเขาก็ยังง่วงเหงาและหลับไหลในยามที่พระองค์ต้องการที่ปลอบใจ มันทำให้สัมผัสถึงเราความรู้สึกช่วงขณะนั้นของพระองค์ ในสภาพของความบาปนี้ไม่มีใครหลุดพ้น ขอให้เป็นไปตามน้ำพระทัยของพระองค์เถิด
...มนุษย์พยายามแสวงหาที่พึ่งเมื่อยามเรามีความทุกข์จากเพื่อนรอบ ๆ ข้างเรา จากคนที่เรารัก จากคนที่เราไว้ใจ แต่ก็ใช่ว่าเราจะได้ความสงบใจทุกครั้งไป แต่ในองค์พระผู้เป็นเจ้าไม่เคยที่จะผิดหวังในที่เราต้องการเลย ขออย่าให้เราละเลยที่จะแสวงหาพระองค์ ให้พระองค์เป็นที่พึ่งของเราตลอดไป